İlk Çeşme sabahında Tekin Ağabey (Akmansoy) için yollara düştük.. Kızı Arzu ile birlikte Altınkum sahillerinde MioXuxu diye bir plaj/restoran/cafe açmıştı da gidememiştik.. Bu yıl da gitmezsek artık gücenir ve haklı olur..
Ben güneşte klimalı yerleri terk etmem, plaja mlaja gitmem..
Tekin Ağbi "Bizim rüzgâr seni kurtarır" deyince, özür de kalmadı, yola düştük..
Las Vegas gibi, çöl ortasında bir cennet.. Çevrede su yok.. Kuyulardan da tuzlu su çıkıyormuş, bu yüzden yeşili yetiştirmek ve korumak çok zor, sahil boyunda..
Ama bir deniz rengi.. Bir parlak turkuaz.. Bu rengi unutmuşum.. Tablo gibi.. Mavi bayraklı ender plajlardan biri..
Daha iyisi.. Oturduğumuz yer püfür.. Sanki dev bir vantilatör var, ama denizde dalga yok.. Bu nasıl bir Allahın işidir..
Genç şefini tanıştırdı Tekin Ağbi.. Sinan.. Akdeniz mutfağı yapmışlar.. Karnıyarık, İzmir Köfte de var, penne arabiata ve mozzarellalı pizza da..
Çeşit çeşit ve az az sipariş verdik, tadalım ve not verelim diye.. Verdim ben.. 10!..
Ne ağbim itiraz etti, ne de Özay!.. Ki bizim aile yemek konusunda çok titiz ve çok tutucudur, öyle her şeyi beğenmez..
Akşam yemeğini Sheraton Roof'ta yeni açılan Thai Restoran'da yedik. İki şef Taylandlı.. Servis yapan gene Taylandlı genç kızlar.. Ve Uzakdoğu'nun bu özel mutfağında özel lezzetler.. Ve de çepe çevre manzara, camekanın içinde.. Olmaz böyle şey..
Sonra Açık Hava Tiyatrosu'nun yolunu tuttuk..
Erol Yaraş "Geçen yılki eleştirilerini dikkatle ele aldık. Pek çok şeyi düzelttik. Bu defa memnun olacaksın" demişti..
Aynen öyle oldu. Bir defa yarışmayı iki geceye bölmüşler. İlk gece yarı final yapıp, 17 şarkıcıyı dörde indirmişler.
Final gecesi bu dört yarışmacı ve dört harika şov vardı.. Ve tiyatro da tıklım tıklımdı, öyle olunca..
Programa bakar mısınız?.. Eurovision ikincisi İzlandalı Yohanna, üçüncüsü ve dünya tatlısı Azeri Aysel.. Yeniden doğan, yeni Boney M ve Tarkan..
Boney M harika, Tarkan olağanüstüydü. Ben Tarkan'ı bunca yıldır izlerim, böyle bir performansını görmedim.. Canlı orkestra eşliğinde muhteşem, unutulmaz bir şov yaptı.. Resmen doyamadık.. Seyirci de doyamadı ama sahnede 2 saate yakın kalan Tarkan bir maraton yarışçısı kadar kilo kaybedince gözlerimizin önünde, acıdık da bıraktık gitti, bis üstüne bis yaptıktan sonra..
Ceylan Saner ve Behzat Uygur ikilisi de çok hoş sundular geceyi.. Çok hoş ve çok sıcak..
İşte Çeşme Festivali bu, Sevgili Erol Yaraş..
Final geceleri böyle unutulmaz starlar, şovlarla geçmeli.
Gecenin iki falsosu vardı..
Birisi, jüri.. Yarışmaya katılan 17 ülkenin temsilcilerinden oluşan uluslararası jüri, bir şarkı değil, bağırma yarışması sanıyorlar herhalde Çeşme Festivali'ni.. Dört finalist içinde bir harika şarkıcı vardı, Kanada adına yarışan Michael Janz.. Bir tek o ödül alamadı. En çok bağıran Ukraynalı birinci, azıcık daha az bağıran Kazakistanlı ikinci, finale nasıl kaldığını pek anlamadığım Finlandiyalı da üçüncü olurken..
İkinci falso, festival başkanı sıfatı ile sahneye çıkan, teşekkür konuşmaları yapan ve ödül veren Erol Yaraş'ın o benim çok takıldığım kılığıydı.. Bir buruşuk pantolon ve gömlek..
Erol, seneye beyaz bir smokinle gelmeli.. Çeşme Festivali'ni dünyanın en saygın organizasyonları arasında yer almasını istiyorsak, önce biz saymalıyız..
Sevgili dostum, meslektaşım, can kardeşim, 1982'de festival başlarken Yeni Asır foto muhabiri, şimdi ölmüş festivali yeniden dirilten Ege TV'nin Genel Müdürü Erol, bana da bir sürpriz yaptı.
"1982'de çadırda başladığımız günlerden beri aramızda olan ve bizi 27 yıldır destekleyen Hıncal Ağabeyime teşekkür etmek istiyorum" diyerek. Sahneye nasıl çıktım, plaketi nasıl aldım, indim, inanın hatırlamıyorum..
Bir yanda Erol'un vefası, öte yanda gözümde canlanan dünya güzeli anılar.. "Teşekkür ederim" bile diyemedim. Ağzımı açsam canlı yayında ağlayacağım..
Benim yerime Behzat konuştu.. "Hıncal Ağbinin yüzü duygularını ifade ediyor" diye..
Yarın.. Ayrılış!..