TİYATRODAN çıkınca burnunuza çarpan kestane kokusu sanki gösterinin bir parçasıdır dünyanın her yerinde..
My Fair Lady öyle başlamaz mı, tiyatro Covent Garden'de kestaneciler arasına boşalırken..
Alvin Ailey'le mest olmuş çıktık, Ünal, Haşo, ben.. Ve o büyülü koku.. Haşo koca bir kese kâğıdı doldurttu.. Arabaya atladık.. Nasıl daldık o muhteşem gösteriye.. O üçlü solo.. O finaldeki gospel, yani kilise şarkıları arasındaki danslar.. Hele de finalde hepimizin içini kaynatan o muhteşem koreografi.. Bitince bitmiyor ki.. Sürdürmek istiyorsunuz.. Broadway'in en sevdiğim geleneğidir. Tiyatroya girerken, cadde üstündeki restoran ya da cafe/ pastanelerde.. Çıkınca konuşmak için..
"Hadi Salomanje'ye gidelim" dedim.. "Yeni dekoruyla yeni açıldı.." Alkışladı Haşo'yla Ünal..
Erol (Kaynar) çok sıcak bir yer yapmış ve o saatte, çastra çastra değil, Dean Martin, Nat King Cole çalıyor.. Vay anasını.. Alvin keyfini ikinci kez yaşadık..
Ve de bu sabah.. Gazeteyi aldım.. Haşo yazmış.. Ve ne yazmış.. Al sana üçüncü kez..
Güzellikler, hele de böyle ender izlenen güzellikler bitsin istemiyor insan..
Okurken hayale daldım yeniden..
..Ve de Haşo'ya not.. "Alvin Ailey'in (..'nin mi olmalı yoksa) 1989'daki ölümünden sonra kurduğu topluluğun geldiği yeri görebilmek de az şey değildi hani!" demişsin.. Ya okuyanlar yanlış anlarsa.. Doğru anlamaları "Ölümünden sonra"nın ardına bir virgül koymanla mümkün. Koymadın mı, ortaya saçma bir durum çıkabilir..
Yani şimdi ben geçiniz virgülü, bazen cümleyi unutuyorum. Ehh. Yaşımız.. Zamanıdır.. Ayrıca.. Ben edebiyatçı değilim.. Oysa Haşo şiir de yazıyor, öykü de.. Her işareti önemli onun.. Virgüle dikkat Haşo!..