Aslında başlığa İstanbul Valisi Muammer Güler'in plaka numarasını yazmalıydım bu defa.. Çünkü artık muhatabım o..
Nişantaşı'nda tam da valinin konağının hemen orda bir yaya geçidi var Vali Konağı Caddesi'nin ortasında..
Bir gün burada birisi ölecek..
Çünkü yaya geçidinin başında trafik lambası yok. Polis de yok.. Bu ikisi yoksa, bizim birtakım hayvanlara, yerdeki zebra çizgiler, yol süsü olmanın ötesinde bir şey ifade etmez..
"Yol yayanındır" kuralı tüm uygar ülkelerde geçerlidir. Orada yola inmeyin, kaldırımın kenarında durun, trafik durur, sürücüler size hayretle bakarlar, "Niye geçmiyorsunuz" diye.. Bizdeki hayvan üzerinize sürer.. Hatta ilk şeritte uygar bir vatandaş vardır, durur, işaret eder "Buyrun" diye... Ona kanıp yola indiniz mi yandınız. Çünkü bu defa hayvanoğlu hayvan, ilk şeritte durup size yol veren arabayı gördüğü halde gaza basar.. İleri gidemezsiniz, o şerit de doludur. Geri kaçamazsınız, çünkü siz geçtiniz nasılsa diye orda duran da yürümüştür.. Sonuç, facia..
Bunu bile bile, sizi göre göre sürerler arabalarını üzerinize acımasızca..
Adı Vali Konağı olan bir caddede, valinin konağının hemen önünde Türk vatandaşlarının büyük bir bölümünün nasıl insanlık ve vatandaşlıktan yoksun olduklarını gösteren bu sahne günün her saatinde öyle.. Biri ölene dek de öyle kalacak..
Onun için Vali Güler'in plakasını koymam gerekirdi, yaya geçinde beş kişi varken, arabasını gaza basıp üzerimize süren bu herifi naşerifi yazmaktansa..
Sayın Vali,
Ya o yaya geçidinin başına trafik lambası koydurun, ya da geçit işaretlerini kaldırtın ki, devlete güvenip niyazi olmaktansa, kendi başımızın çaresine bakalım.
Ben bu geçidi ve buradaki hayvanları yazmaktan bıktım çünkü..
Bir de.. Bu hayvanlar her gün yüzlerce.. Kırk yılda bir bana rastlayan kurban oluyor, ona da acıyorum aslında..