Schiller şöyle demiş: "İnsanı büyük veya küçük, başarılı veya başarısız, mutlu veya mutsuz yapan kendi iradesidir."
Milli Takım'da ilk yarı irade zaafı yaşanıyordu. Beyinler, ayaklara doğru komut vermiyor, milliler kalitelerini sahaya yansıtamıyordu. Çünkü ağır eleştiriler baskı yaratmıştı. Hepsi hata yapmamak adına sorumluluktan kaçıyor, kulüplerinde çok rahat sergiledikleri hareketleri yapamıyordu.
Malta bile iki forvetle hücum ederken Macarlar savunmayı kalelerine yaslayıp tek forvetle hücumu düşündü.
Amaçları millileri dar alana hapsetmekti. İrade zaafı yaşadığımız için Macar tuzağına yakalandık. Terim'in değiştirdiği kadroda Gökdeniz, Tuncay, Nihat ve Gökhan geniş alanı seven oyunculardı. Ama kanatlara inemiyorduk, ortada kümeleniyor, Macar savunmasının üzerine topları şişiriyorduk. Tempoyu yükseltemiyor, hücuma çabuk çıkamıyorduk. Dikine oynamamız gerekirken enine çok pas yapıp zaman kaybediyorduk.

EMRE TAKIMI ATEŞLEDİ
İyi liderler takımlarının kazanması için bir yol bulurlar. Terim'in Emre Belözoğlu hamlesi takıma çabukluk ve heyecan kattı. Emre'nin topla yaptığı driplingler, rahat adam geçişi takıma bir anda moral pompalarken iradeyi de geri getirdi.
Terim, Gökhan'ın yerine Halil'i alınca Macar savunmasının dengesi bozuldu. Özlediğimiz gole Emre'nin organizasyonunda Tuncay'ın ortasına arka direkte kafa vuran Gökhan Ünal'la kavuştuk. Gol sonrası rakip kale önünde yaptığımız hücum presle çok fazla top kapmaya başladık Aurelio'nin golüyle de rahatladık.
Aslında Malta'daki takım da iyiydi ama Aurelio eksikti. Biz Malta'da ön liberoyu unuttuğumuz için puan kaybettik. Biraz da Malta'yı gözümüzde küçülttük. İyi takımız, sabırlı olmalıyız. Bir gerçek var ki değişimle gelen bu zaferde medyanın yarattığı gerilim de etkili oldu. Tatlı tatlı tartışalım ama kalp kırmayalım.
NOT: Kaptanlık bandını taşıyan Emre'ye yaptığı el-kol hareketini yakıştıramadım.