Dün gece futbol kalitesi vasatı aşmayan ama Sloven hakemin (Matej Jug) üst düzey temaslı futbola müsaade etmesiyle seyir zevki güzel bir 90 dakika izledik. Elfsborg, atletik ve çok koşan ama teknik kapasitesi zayıf ve takım savunması arızalı bir ekip. G.Saray, ilk yarıda göze hoş gelen bir oyunla etkili ataklar yaptı, pozisyonlarla 3 gol buldu. Bu arada rakibin de kalesinden başlayan uzun toplarla G.Saray'ı hücumda zorladığını gördük. İkinci devrenin başında Osimhen ile çok net bir gol kaçtı. Ondan sonra rakibin golü geldi. Ben günümüz futbolunda her zaman çift santrforlu oyun düzenine karşıyım. Okan Buruk, madem böyle düşünüyor saygı duymak lazım. İş sıkıştığında da gerekli hamleyi yapmak gerekiyor. Fark ikiye indiğinde bence bir forveti ve Mertens'i çıkarıp işi garantiye almak gerekirdi. Çünkü Avrupa'nın en vasat takımları bile fizik olarak senden daha iyi durumda. Sonra bir penaltı golüyle fark 1'e indi. Kısa süre sonra da rakip çok net bir beraberlik fırsatını değerlendiremedi. Sonra iki değişiklik yaptı. İş hiç iyi gitmiyordu ama Yunus, müthiş inatçılığıyla iki kere kaybedilen pozisyonun devamında mükemmel bir gole imza attı ve takımını rahatlattı. Buna rağmen uzatmada G.Saray, 1 gol daha yedi. Son saniyede neredeyse hüsran yaratacak bir 4. golü Günay kurtardı. G.Saray, pozisyonlar verip 3 gol yemesine rağmen savunmada Sanchez'i beğendim ama bana göre maçın ismi Yunus Akgün'dü.