Maçtan önce güzel sahneler vardı. Duygusal anlar yaşandı. Başlama düdüğü ile birlikte seyirci de futbolcular da yüksek bir hırsla oyunun içine girdi. Tabii bu değişik varyasyonlu hücum girişimlerinde kaleci Erce ile Hatay savunması öylesine büyük hatalar yaptılar ki, Fenerbahçe üç gol buldu. Kazanılan bir penaltı da kıl payı ofsayta takıldı. Devre üç farklı skor avantajı ile bitince tahmin ettiğim gibi ikinci yarıda Fenerbahçe, tempoyu düşürdü ve durağan bir oyuna döndü. Hatayspor, bu yarının ilk dakikasında çok net bir fırsat yakaladı, Livakovic izin vermedi. Sonrasında oyun sahanın bütününe yayıldı. Güzel bir frikik golüyle Hatay farkı ikiye indirdi. Hemen arkasından bu sefer İrfan Can güzel frikikle takımını iyice rahatlattı. Bundan sonra karşılıklı ataklarla geçen maçta Fenerbahçe üç puanı aldı. Karşılaşmanın finali son dakikada çok güzel bir Hatay golü ile bitti. Fenerbahçe'de benzer tablo hemen hemen her maçta tekrarlanıyor. Fiziki açıdan sağlam, rakibi hırpalayan bir geri dörtlü var. Önlerinde de iki kişilik oynayan tam bir sigorta İsmail Yüksek. Ağır yükü bu oyuncular çekiyor, öndeki kaliteli ayaklar da işi bitiriyor. Ben yine de uyarımı yapayım; Fenerbahçe için zor maçlar daha başlamadı. Ben Tadic ve Fred'i çok iyi tanıdığım için gerçek fizik güçlerinin altında olduklarını her yazımda söylüyorum. Bundan eleştiri de alıyorum ama bu konuda bir örnek vermek istiyorum. Milli maç haftasında Macaristan- Sırbistan müsabakasını izledim. Sırbistan'ın en önemli oyuncusu ve takım kaptanı Tadic, ilk yarı kulübedeydi. Dikkatimi sürekli çeken bir diğer konu da takımın en faydalı ve istikrarlı oyuncularından biri olan Ferdi'nin son hareketlerdeki bitiriş noksanlığı.