Mücadeleye dayalı, karşılıklı pozisyon kısırlığı içinde geçen bir ilk yarı izledik. Hatalı bir taç kararı sonrası Galatasaray devre sonunda çok önemli skor avantajı elde etti. Şenol Güneş rakibinin seyircisi ile bütünleşerek yüksek tempolu, presli bir 30 dakika oynayacağını düşünerek, Atiba ve Dorukhan'a Necip'i de ekleyerek mücadeleci bir orta saha kurgusu oluşturmuştu.
Galatasaray'ın 10 dakikalık baskısından sonra oyun dengelendi. Beşiktaş rakibine organize olma şansı vermiyordu. Ama orta sahasının yapısının ileriye servisi yetersiz olduğundan karşı kaleyi de pozisyon açısından tehdit edemiyordu. Devrenin son 10 dakikasında Onyekuru ilk defa geniş alan bulup pozisyon yakaladı ama Karius başarılıydı. Devre sonunda tartışmalı gol geldi. İkinci yarıda G.Saray doğal olarak skor avantajı ile takım savunmasını ön plana çıkarıp kontratak planlarına işlerlik kazandırmak istiyordu. Kısa sürede yine bir taç atışında Beşiktaşlılar uyuyunca istenilen ikinci gol geldi ve maçı bitirdi. Ondan sonra Beşiktaş'ın baskısı vardı ama Galatasaray bunların birçoğunu önledi.
Sonuçta Galatasaray bu galibiyetle şampiyonluk ibresini büyük ölçüde lehine çevirdi. Senelerdir bilinen bir gerçek yine gözlendi. Terim, gerilimli final maçlarını çok iyi okuyor. Bu maçta da iyi bir taktik hazırlamış. Maç başından itibaren oyuncularına savunma güvenliğini ihmal ettirmedi. Luyindama ile Marcao'yu da zihinsel olarak o kadar iyi motive etmiş ki; Burak Yılmaz'ı kıpırdatmadılar. Galatasaray'ın geri dörtlüsü ile Fernando çok iyi oynadı.
Maçın kaderini etkileyen Galatasaray'ın ilk golünde taç atışını Beşiktaş'ın kullanması gerekiyordu. Üstelik kendilerinden çıktığını bildiğinden G.Saraylı futbolcu topu kurtarmak için büyük bir gayret gösterdi. Ama Bülent Yıldırım bunu çözemeyip, taç atışını da G.Saraylılar hemen kullanınca büyük bir hataya imza attı. Zaten o dakikaya kadar takdir haklarını G.Saray lehine kullanmıştı. 2-0'dan sonra ise objektif kullandı!