Aykut Kocaman'ın Konyaspor'a oynattığı "derin kompakt futbol" anlayışını Galatasaray, ilk yarı aşmakta zorlandı. Konya topu Galatasaray'a verip hem savunmasını hem de orta alanı kalabalık tuttu. Kapalı oyunları açmak için kenarlardan hızlı hücum etmek gerekir. Onyekuru önündeki Skubic'i birçok kez geçti ama etkili ortalar yapamadı. Bu arada Galatasaray'ın hücumdaki oyuncuları, Onyekuru'nun çabukluğunu destekleyici çoğalmayı Konya kalesinde yapamadı. Feghouli-Belhanda- Mariano üçlüsü sağ kanatta aralarında çok sık pas yaptı. Final noktasında yapılan etkili ortalarda önce Fernando sonra Diagne önlerine düşen topları boş kaleye dokunamadı. Beşiktaş maçına saklamak adına Linnes'i oynatmayan Terim, savunmanın soluna monte ettiği Nagatomo'dan ilk yarı boyunca yeterli hücum desteğini bulamadı.
Galatasaray ikinci yarı Konya duvarına toslamayı sürdürdü. Kenarlardan yapılan ortalarda Konya savunması pozisyon hatası yapmadı. Malatya maçında Belhanda oynamamıştı ve Konya'da da etkili değildi. Terim, Belhanda'yı daha erken çıkarıp Selçuk'u almalıydı. Çünkü yabancılar, sıkışan oyunu açma konusunda duygusal patlama sergileyemiyorlar. Yerliler takımı ateşlemek adına daha fazla sorumluluk alıyorlar. Emre Akbaba ile Selçuk'un oyuna girmesi ne kadar doğruysa Ndiaye'nin çıkması yanlıştı. Çünkü Ndiaye sadece savunma yapmaz takımı öne doğru da götürür.
Galatasaray lider olma baskısını kaldıramadı. Çünkü yabancı oyuncu kadrosu, kapanan Konya'ya karşı "Nasıl olsa bu maçı kazanırız" havasında oynadı. Malatya maçının yıldızı Onyekuru ikinci yarı oyundan düştü. Galatasaray topa hakim olunca maçı kazanacağını zannetti. Bazen rakibi bekleyip, Onyekuru'yu hızlı hücuma çıkararak da pozisyon bulabilirdi. Konya taktiğinden vazgeçmedi, Galatasaray tenis topu gibi duvara vurup geri döndü. Ama G.Saray hâlâ şampiyonluk için kendi işini görecek pozisyonda.