Galatasaray'ın 4. yıldızı takmasında, 20. şampiyonluğu yaşamasında ve 3 kupa kazanmasında teknik adam olarak büyük payı bulunan Hamza Hamzaoğlu için hala şu yorumumu savunuyorum: "Davranışlarında hep samimi oldu. Vücut diliyle karakterini ezberletti. Duruşuyla çizgilerini belirledi. Söylemleriyle güven aşıladı. Hep dürüst oldu. Eylemleriyle ve kararlarıyla adaletli olduğunu gösterdi. Bölünmüş oyuncuların, 'Biz' diye düşünmelerini sağladı. Galatasaraylı futbolcuların 'Aile' olmasını sağladı. Ve medya; Galatasaray'ın 4 yıldızlı başarılarını dizi yaparken, haklı olarak en büyük övgüyü Hamza Hoca'ya yaptı. Hamza Hoca'nın ortada fol yok, yumurta yokken birdenbire medyaya yüklenmesine şaşırdım. Kendisini asık suratlı ve öfkeli gördüm. Vücut dili; Hamza Hoca'nın huzursuz olduğunu gösteriyor. Umut'u kollaması, sosyal medyaya kafayı takması, İbrahimovic transferine geri dönmesi, Niasse ile ilgili sitemde bulunması anlamsız ve gereksiz... Galatasaray'ın liderden 5 puan geride olduğunu düşününce, acaba diyorum; 6 haftalık lig arefesinde Hamza Hoca, "Ya şampiyonluk yarışından koparsak" tedirginliğini ve sendromunu mu yaşıyor? Öfke rüzgarına kapılmış Hamza Hoca'ya uyarım; "Gerçek başarı, başarısız olma korkusunu yenebilmektir."