Hamza Hoca'nın yoğun maç trafiği nedeniyle uyguladığı "Derin rotasyon" doğrusu bana "Yürüyen tekerleğe, çomak sokmak" gibi geldi. G.Saray'ın kadro yapısı derin değildi. Hele hele Sneijder'in yokluğunda istikrardan vazgeçip Hakan, Chedjou, Bilal gibi formda oyuncuları düşünmemek riskliydi. Kulübe müdavimleri Emre, Jem, Semih, Olcan ve Denayer'in yer aldığı G.Saray hiç sırıtmadı. Hamza Hoca'nın cesaret gibi görünen bu kadro seçimi, aslında elindeki oyunculara güvendiğinin bir mesajıydı. Kaptan Selçuk istikrar dışı kadroyu aklıyla, zekasıyla, yetenekleriyle bir orkestra şefi gibi yönetti. Kazanma adına oyuna damgasını vururken yine çok koşarak diğer arkadaşlarında "Sizden de aynı mücadeleyi bekliyorum" algısını oluşturdu. Selçuk tıpkı İzlanda maçındaki gibi yine mükemmel bir frikik golüne imza atarken kazandırdığı penaltıyı kankası Burak'a attırması moral açısından önemli bir jest oldu. Penaltıda Togo'nun bir el teması vardı ama bu Selçuk'un düşmesi için bence yeterli değildi.
İyi taraftar kendi oyuncusu için "Yoğurdum ekşi" muamelesini yapmamalı. Emre kolay şımarsa da yetenekli ve kaliteli bir oyuncu ama kötü de oynayabilir. Ancak ıslıklamak, yuhalamak Emre'ye ve G.Saray'a zarar verir. Sneijder'in, Bilal'in olmadığı ortamda Emre çok koştu ve Burak'ın kafa golünün ortasını mühendis tarzında yaptı.
Kadıköy'de tarihi gole imza atan Olcan zorunluluktan sol bek oynamasına rağmen koşu kalitesini yükselterek hücuma ciddi katkı sağladı. Savunmada Denayer-Semih ligde ilk kez birlikte oynamalarına rağmen hata yapmadılar. Çünkü bu ikili riske girmeyip ayaklarındaki topu basit kullanmaya dikkat ettiler. Yasin çabuk ve dikine gidiyor hatta Galatasaray'ı öne hızlı taşıyor ama Sneijder'le oynamadığında verimi düşüyor. Çünkü Yasin'in dikkati yok. Sneijder, Yasin'in bu eksikliğini uyarılarıyla gideriyor. Hamza Hoca bana Jem Karacan ile ilgili "Güveniyorum" demişti. Eskişehir maçı belki ölçü olmaz ama oyun anlayışı olarak sırıtmadı çünkü Jem basit oynadı, yerini kaybetmedi, riske girmedi, rakibi karşılarken dengeli ve dikkatliydi.