Fatih Terim şöyle der: "Bir şeyi kazanmak için bazı şeyleri kaybetmelisin. Ve; unutma.. Kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin..."
Geçen yıl Devler Ligi'nde Galatasaray, gruptaki ilk üç maçta 1 puan almış ama ikinci etapta üç maçı da kazanıp 10 puanla gruptan çıkmıştı. Sonra; Galatasaray Schalke'yi evinde yenerek elemiş, Real Madrid'e çeyrek finalde elenirken saygı duyulacak bir futbol sergilemişti. Bu süreçte Galatasaray'ı ayakta tutan kazanma adına ortaya koyduğu inatçılığıydı. Yani, tüm takım sahada "Kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin" felsefesiyle oynamış ve alkış almıştı. Bu sezon Telles, Chedjou dışında oyuncular aynı, hoca ise Mancini'ydi.. Deplasmanda 2-2 biten Juventus maçı hariç Galatasaray dışarıda hiç puan alamadı. Asıl üzücü nokta; kaybedilen maçlarda G.Saray saygı duyulacak futbol sergilemedi.
Chelsea maçında oyun anlamında dibe vuran bir Galatasaray izledik. Galatasaraylı taraftarların maç boyu taşıdıkları umuda ve Stamford Bridge'i susturan tezahüratlarına karşılık verebilecek gücü, aklı ve oyunu sahaya yansıtamadılar. Mancini'nin Galatasaray'ı Terim'in, "Kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin" felsefesinin yanından bile geçmedi. Chelsea'ye kafa tutmanın üç yolu vardı;
1- En az rakip kadar koşacaksın..
2- Savunmayı dikkatli yapacaksın.
3- TT Arena'daki maçın ikinci yarısındaki gibi topa hükmedeceksin...
Bu özellikleri sahada Chelsea mükemmel uygularken Galatasaraylı oyuncular acizlik içinde sadece seyretti. Mourinho'nun oyuncuları Galatasaray'a top göstermedi, hücuma çıkarken nereye nasıl koşulacağını, nasıl duvar pası yapılacağını ve savunma takım halinde çabuk nasıl dönüleceğini bir futbol dersi olarak bizlere izlettiler. Galatasaraylı oyuncular zihinsel ve fiziksel olarak bu maça hiç hazırlanmamışlardı. Galatasaray elendi ama gece sanki Drogba'nın jübile maçı oldu. Chelsea'li taraftarlar Drogba'ya büyük sevgi gösterirken yönetim de gümüş ayakkabı verdi. Drogba sevgi seli içinde kaybolup gitti.
