Aziz Yıldırım'ın 2 yüzü var. Bir yüzü mağduru oynuyor, ondan başka herkes suçlu. Sütte siyah var, yoğurtta siyah var, Yıldırım'da yok, o tertemiz. Bir sene hapis yatıyor, adaletin verdiği 6 yıl 3 ay hapis cezası Yargıtay'dan onaylanıyor ve aynı Yıldırım, Sivas'a maça gidiyor, protokol tribününde oturamıyor, oturamadığı halde soyunma odalarının koridorlarına giriyor ve hakemlere enteresan şeyler söylüyor. Koridordaki hakaretleri sonunda gazete sütunlarına düştü. Ama televizyonlara çıkıp mağdurları oynuyor. Yalandan ağlıyor. Yalandan diyorum çünkü bu cümleyi Mehmet Ali Aydınlar'a kendisi suçlama olarak söylüyor. "Eğer ağlayacaksan evinde otursaydın"diyor. Eğer sen de ağlayacaksan F.Bahçe başkanlığını bırak. F.Bahçe başkanlığı ağlama yeri değil. Başkan olarak milleti isyana; tahrik ederek galeyana getiriyorsun. Bugün yürüyüş yaptıracakmışsın. Neyin yürüyüşü, F.Bahçeli avukatların. Yarın G.Saraylı avukatlar Yeşilköy'de, Beşiktaşlılar Akatlar'da Trabzonsporlular İstinye'de yürürse ne olacak?
Yıldırım kendine karşı olan ve kendini tenkit eden herkesi savcılığa şikayet ediyor. Bahanesi de sporda şiddet. Zaman zaman da kazanıyor.
Ama aynı Yıldırım, hapis yatmasına, kararın Yargıtay tarafından onanmasına rağmen Türkiye vatandaşlarıyla dalga geçiyor. Göstere göstere şiddet yapıyor ve insanları şiddete teşvik ediyor.