Biri size karşılık beklemeden sevmek ne demek diye sorarsa dünkü G.Saray tribünlerini gösterin. Transfer yapılmamış, geç yapılmış, takım ezeli rakibinden beş gol yemiş, x futbolcu kapris yapmış, y futbolcu 'bırakın beni gideyim' demiş. Tutkusu G.Saray olanlar dün tribünleri doldurmuştu. Biri size koltuk sevdası nedir diye sorarsa bu G.Saray yönetimini ve profesyonellerini gösterin. Sezon biterken beton tartışan, yeni yönetimiyle verdiği hiçbir sözü tutmayan bir ekibin koltuk sevdasının G.Saray'ı getirdiği yer şurasıdır: Bu takım Süper Kupa'ya çıkarken de dün de gündemi rakibiyle oynayacağı maç değildi. Şampiyon kadroyu korumak mühim ama ondan bir adım geriye gitmiş Dubois ile 11''i yeni transferler olmadan sahada görmek birçok G.Saraylının yüreğini burkmuştur. Ne diziliş değişti ne de 10 tane futbolcu. Dün ligin göreceli olarak zayıf kadrolarından biri karşısında oynanan futbolu bu iki aylık kaosa ve huzursuzluğa bağlamaktan başka bir şey aklıma gelmiyor. Sahadaki, kulübedeki herkes tedirgin. Galiba en rahatı da hiçbir şey yapmayan ve tribünde oturan sportif direktör. Zaten 2 yıldır da Florya'daki odasında oturuyordu! Beşiktaş'a 5-0'lık mağlubiyet kılıç yarası gibi derler ki kılıcın kestiği kesik kapansa bile sızısı bir ömür boyu sürer... O sızıyı yaşayan 50 bin kişi tribündeydi. Yaşamayanlar ise sponsor toplantısında ya da Süper Kupa oynarken Sara ile uçakta... Bu üç puandan çıkarılması gereken çok ders var.
