Galatasaray, ekim ayı ortasında Kayseri deplasmanında sezonun en kötü futbolunu oynayıp kaybettiğinde gerisinde bıraktığı takvimde 30 günde sadece bir maça çıkmıştı. Ne kadar idman yaparsan yap, maç temposu ve havası başkadır. Dün de özellikle ilk yarıda eksik ve dizilişten bağımsız pas tutmuş bir Okan Buruk takımı izledik. Mertens'in yokluğunda Mata bir opsiyon ama İspanyol erken pes edince Okan Buruk, Rashica'yı oyuna alıp üç kanat oyuncusunun Icardi'nin arkasına dizildiği bir oyunu tercih etti. Kanatların işlemediği, Adekugbe'nin hücuma desteğinin olmadığı ve pas kayıplarının bol olduğu ilk 45'te Oliveira da rakip kaleye her zamankinden uzak kalınca sarı-kırmızılı takımın şubat öncesinde oyununu taraftar arar oldu elbette. Selçuk İnan'ın iyi kapanan, alan parselleyen kadrosu rakibin bitiremediği hücumlarda etkili olamazken, sağ içte sıkışıp kalan Yunus'un yerine oyuna giren Zaniolo tabelayı değiştirmeye aday adamdı. Öyle de oldu. Galatasaray tempoyu yükseltti, oyunu bir 20 metre daha öne taşıdı ve İtalyan yıldızın klas son vuruşuyla tabelayı değiştirdi. Buruk'un öndeki dörtlüsü geriye dönmekten imtina edince erken gelen değişikliklerle kolay geçilen orta sahalarını yamamaya çalıştılar ama Barış Alper Yılmaz'ın oyun zekasından yoksun bencilliği önce iki net pozisyonu yedi bir de son saniye frikiği doğurdu. Mertens'in oyun aklını arayan G.Saray, yara almadan pası üzerinden attı. Okan Buruk, 11'de Kazımcan ve Zaniolo ile başlasa belki de bu kadar stres yapmazdı kenarda...