Tam yazıya başlarken gelen golle maç 1-1 bitti... Yazının girişi tabii ki Tolga'ydı.
3 tane net gol pozisyonunu önleyip galibiyeti getirdiğini yazacakken, maç 1-1'e geldi. Geçen seneden beri süre gelen ve benim hep vurguladığım bir konu dün gece de kendini gösterdi. Beşiktaş öne geçtiği, hatta farkı 2'ye çıkardığı maçlarda bile rakibini bitiremiyor.
Yani rakibini son dakikaya kadar oyunun içinde tutuyor. İşte en büyük zaafı bu Beşiktaş'ın. Oyuna şöyle bir baktığımızda ilk 20 dakika tamamen dengeli ve yavaş oynanan, iki takımın da tehlike yaratamadığı bir bölüm vardı.
Bundan sonra ilk yarının bitimine kadar Beşiktaş oyunu ele aldı.
İki takım da uzak mesafeli vuruşlarla pozisyon aradılar. İkinci yarı da böyle başlayacak diye düşünürken, Konyaspor oyunu ele aldı ve özellikle Hleb'in becerisiyle pozisyonlar buldu. Tam da bu anda Gökhan-Motta değişikliğiyle denge değişti ve Gökhan'ın da içinde olduğu bir pozisyonla beceri dolu bir gol buldu Beşiktaş. Oğuzhan'ın gol atmasına rağmen fizik açıdan yetersiz kaldığını ve performansının çok iyi olmadığını kabul ediyorum. Ama golü bulan bir oyuncunun hemen 1 dakika sonra oyundan çıkarılmasına anlam veremiyorum. Bunu Trabzonspor'da Mustafa Akçay'ın da birkaç kere yaptığını gördüm. Bunu doğru bulmuyorum çünkü golün büyüsü vardır. Çok farklı yerlere getirebilir oyuncuyu. Ayrıca değişikliğe baktığımızda orta sahayı güçlendirme mantığıyla yapılmış bir değişiklik.
Ama topu ileride tutamaz, farkı da artıramazsanız işte böylesine bir 7-8 dakikalık bölümle galibiyeti elinizden kaçırırsınız. Jones'un dinamik oyunu, Almeida'nın etkisiz kalışı ve Pedro Franco'nun son bölümde ortalardan yok oluşu... İşte Beşiktaş'tan dün akşama ilişkin aklımda kalanlar buydu. Beşiktaş sahadan 1 puanla ayrıldı.
Şimdi bugünkü Sivasspor-Galatasaray maçını bekleyecek. Konyaspor karşısında ikincilik yarışında ne kadar kaybettiğini de Sivas'tan gelecek skor gösterecek...
Beşiktaş, son dakikaya kadar rakibini oyunun içinde tutuyor. İşte en büyük zaafı bu...