Belki 2-1'lik kaybedilmiş bir maçla geldi rövanşa Beşiktaş ama, kalite, takım, kadro farkı Beşiktaş'ı avantajlı kılıyordu. Beşiktaş taraftarı sezon başından beri benim de hiç tahmin etmediğim gibi Olimpiyat Stadı'nı dolduruyor. Beşiktaş taraftarı inandığı ve istediği zaman stat nerede olursa olsun bu kalabalığı ve coşkuyu yaratabiliyor. Bu Beşiktaş için lig akışında çok önemli. Oyuna gelince... Evet ilk maç kaybedilmişti ama iki takım arasında kalite ve oyun farkı vardı. Bunu 70. dakikaya kadar hissettik. Tahmin edildiği gibi kendi sahasında kalan, rakibi kovalayan ve savunan bir Tromsö ve yüklenmeye çalışan bir Beşiktaş vardı. Bazen kapalı savunmaları açmak hiç de kolay olmuyor. Golün sonrasında ikinciyi de bulup rahatladı Beşiktaş. Ta ki 70. dakikaya kadar...
Olumsuz tarafından baktığımızda son 20 dakikayı bu kadar pozisyon vererek oynamak 'acabalar' getirdi.
Son 20 dakikada en az 3-4 pozisyon yakaladı Tromsö. Bu Beşiktaş'ın en büyük zafiyeti olarak göründü.
Yorgunluktan mı, konsantrasyon kaybından mı bunun cevabını tabii ki Bilic kendi kafasında verecektir.
Oyuncu performansı olarak baktığımızda çok net fark yaratan yoktu bence. Çünkü Beşiktaş başarılı olmak istiyorsa oyuncu takımı değil oyun takımı olmak zorunda. Oyuncuların becerilerine bağlı oynamaktan çok, doğru oynamak zorunda Beşiktaş. Dün akşam da öyle oldu.

GALİBİYET DE YETMİYOR
Beşiktaş'ın Gökhan Töre'ye bir adım daha attırması ve Gökhan Töre'nin artık 11 oyuncusu olması lazım. Bunun emarelerini de görüyoruz Gökhan'da. Öyle veya böyle tartışılan Almeida'nın kafası rahat olduğunda, yine Beşiktaş'ta fark yaratacağına inanıyorum. Olcay oyuna etki etme anlamında geçen seneyle karşılaştırdığımızda biraz daha geride başladı sezona. Fernandes'in başrolü devam ediyor ama biraz daha etkili katılması lazım. Artık bu maçtan sonra önemli olan CAS'ın kararı. Öyle bir durumda ki Beşiktaş sahada kazansa da 'Demokles'in Kılıcı' gibi bekleyen bir CAS kararı var. Avrupa'da yola devam etmek için galibiyet yetmiyor.