Ankaragücü-Beşiktaş maçını izlerken siyah-beyazlı takım adına zihnimi aydınlatan bir tane pozisyon göremedim. Ankaragücü'nün ise bir elin parmaklarından fazlaydı… Biraz becerikli olsalar, ilk müsabakadan iyi bir sonuç alıp rövanş için avantajlı konuma geçebilirlerdi. Lig maçında Beşiktaş, huzuru adına sahaya çıkmış, çok parlak bir oyun ortaya koymasa da taraftarının önünde kazanmıştı. Dün gece Eryaman'da gol yememeyi birinci prensip edinen, tempoyu yükseltmeyen, rakibini uyutmaya çalışan bir Beşiktaş izledik. Serdar Topraktepe'ye hak verebiliriz, rövanşı düşünüyor. "İstanbul'daki maça beraberlikle gidersem, benim için iyidir" diye belli ki plan yapmış. Koca bir sezonu boşa harcayıp devamlı teknik adam değiştiren, ilk 11'i iki-üç maç üst üste aynı olmayan, hiçbir şeyinde istikrar sağlayamayan bir kulüp Beşiktaş… Kupayı kazanıp en azından bu kötü sezonu taçlandırmak istiyorlar. Ama bu oyun, buna yeter mi bilmem… Mücadelenin Beşiktaş adına en dikkat çeken oyuncusu, kaleci Mert'ti. O kurtarışlar olmasa, Beşiktaş Ankara'dan üzgün ayrılırdı. Sonuç itibarıyla iki ayaklı bir maç için Beşiktaş, avantajlı bir skor elde etti. Oyun olarak vasatı aşamadı, isabetli şut bile atamadı, hiçbir üretkenliği yok. Zaman zaman iyi mücadele ederek istediğini aldı. Ankaragücü özellikle taraftarının muhteşem desteğiyle sağlı-sollu maç boyunca rakibini yıprattı. Her şeye rağmen tura yakın takım Beşiktaş…