Meslek hayatım boyunca yaşamadığım bir ilke dün gece olay yerinde tanıklık ettim. Şanlıurfa 11 Nisan Stadı'na 5 saat önce geldim. Fenerbahçe'nin bütün olumsuz açıklamalarına rağmen özel güvenlik, polis, stat çalışanları, kulüp görevlileri ve TFF, 21.30'a canla başla hazırlanıyordu. İftar vakti yüzlerce görevli, oruçlarını açtıktan sonra hiç ara vermeden hummalı çalışmalarına devam ettiler. Ortada büyük bir emek vardı. Şanlıurfa'ya indiğim andan itibaren sokak sokak dolaştım. Sağ olsunlar her yerde ilgi gösterdiler. Hepsinin şikâyeti aynıydı: "Fenerbahçe neden buraya gelmiyor biz Ali Koç'a ne yaptık." Gönül kırgınlığı kolay kolay geçmez. Ali Bey maçtan önce yaptığı basın toplantısında yine uzun uzun aynı şeyleri tekrarladı, camiasına seslendi. Cümlelerinden biri de şuydu; biletleri satın aldıklarını söyledi. Bu çok mu önemli, her şey para ile satın alınabiliyor mu! Isınmaya çıkan U19 oyuncularının yüzündeki ifade ve tedirginlik açık ve net bir şekilde belli oluyordu. İcardi'nin golünün hemen ardından sahadan çekildiklerinde, ben de görevim icabı çıkış tünelinin yanındaydım. Hepsinin yüz ifadesine odaklandım… Geleceğin yıldız futbolcularında mutsuz ve hayatları boyunca unutamayacakları bir ana tanıklık etmenin vermiş olduğu hüzün vardı. Sakın onları kahraman ilan etmeyin, bu daha da büyük bir kötülük olur. Fenerbahçe Başkanı Ali Koç ve yönetimi bu kararı alarak birçok kesimi cezalandırmış olabilir ama bugün de şunu kendisine mutlaka sormalıdır; "Ben ne kazandım, bundan sonra Fenerbahçe için neler değişecek?" Son sözümüz de Galatasaray'a olsun… Şanlıurfa'ya geldiler, maç tatil olmasına rağmen sahada idman maçı yaptılar, tribünleri mutlu etmeye çalıştılar ve kupayı kazandılar. Bu cesareti gösterdikleri için tebrik ederim. Türk futbol tarihi Galatasaray'ı da yazacak Fenerbahçe'yi de. Her şey dün gece itibariyle arşivlere geçti.