Beşiktaş için Konyaspor maçı çok önemli bir eşikti…. Gerek kadrodaki eksiklikler, gerekse takım oyunundaki sıkıntılar teknik direktör Fernando Santos'un sistem tercihlerini sorgulamaya açmıştı. Özellikle deplasmanlarda topu rakibe bırakan, savunmada kalan oyun anlayışı şu tartışmayı gündeme getirdi: Santos genel olarak kontrollü mü, savunmacı mı? Yoksa takımdaki şartlar mı onu bu vasat oyunu oynamaya itiyor? Bu şüpheler kafa yorucu noktadaydı. Konya maçı bu açıdan önemli bir veriydi. Çünkü sakat ve eksik oyuncuların çoğu kadroya döndü.
Maç başladığında savunma oyuncuları arasında ve birinci bölgeden ikinci bölgeye geçiş organizasyonunda sıkıntı olduğu görüldü. Kısır döngü, alışkanlıkların ve uyumsuzlukların yansıması olabilir. Ancak ikinci yarı daha diri, istekli, organize ve gole daha yakın oynayan bir takım izledik. Semih'in attığı gol çok klasdı ve oyunu rahatlattı. Maç daha da güzelleşti. Cenk'in golü havayı tamamen değiştirdi. Tüpraş Stadı'na ilk kez çıkan Muçi ve Al-Musrati'nin performansları son maçlarına göre daha iyiydi. Adaptasyon sürecini aştıkça daha iyi olacaklarının sinyalini verdiler. Rashica sahanın en çok koşan, takımı en çok ateşleyen ismiydi. O varken Beşiktaş daha efektif oynuyor. Muçi'nin forvet arkasında oynatılması da verimini artırdı. Aboubakar'ın 81'de oyuna girerken ıslıklanması, aradaki gönül ilişkisinin sarsıldığının açıkça göstergesi. Taraftar konuyu çözmüş durumda. İş kazan-kazan noktasına taşınmış. Yönetim de Aboubakar da taraftarlar da bu bakış açısına sahip…