Beşiktaş taraftarı takımını Nevzat Demir'den meşalelerle uğurladı, ilk kez Vodafone Park'ta meşalelerle karşıladı. Bunun bir anlamı var. Taraftar takımının ortaya koyduğu futboldan memnun. Hocasına inanıyor. Sergen Yalçın'ın ofansif futbolu tercih eden ve bunu sahada gösteren takımından mutlular. Galatasaray ve Fenerbahçe ile aşağı yukarı aynı puanlarda olmalarına rağmen, pandemi sürecinde yüzlerce taraftarı sokaklara döken bu duygunun yansımasının bir tek açıklaması var; inanç ve umut... Sergen Yalçın ve takımı, taraftarına umut veriyor ve şampiyonluğa inandırıyor. Eğer taraftarın elindeki meşalenin ateşi sahada futbolcunun kalbine düşerse o zaman Beşiktaş'ı bu yarışta kolay kolay kimse tutamaz. Çok eleştirilen hakemler bile Beşiktaş'ın oyununa saygı duyar.
Sahaya dönersek, Beşiktaş 11 günlük dinlenmenin ardından sahaya istekli ve arzulu çıktı. Larin ile golü bulunca oyunun gerilimi rahatladı ve Beşiktaş istediği futbol ortamını buldu. Ardından Aboubakar ve Ljajic'in golleri gelince ilk yarıda istenen skora ulaşıldı. İkinci devre Beşiktaş tempoyu düşürdü, oyunu rölantiye aldı. İlk 45'te Beşiktaş'ın skor ve oyun hakimiyetine rağmen Welinton ve N'Sakala'nın pozisyon ve pas hataları Sergen hocanın da dikkatini çekse de takımın üstün oyunu bu eksikleri gölgeledi. Sahada N'Koudou'nun sadece kanat etkinliği dışında ara paslarıyla da öne çıkması bu futbolcunun beklenenden daha farklı yetenekleri olduğunu göstermesi açısından da önemliydi. Gökhan Töre'nin kaçırdığı pozisyonlar gole çevrilse Beşiktaş skoru daha fantastik bir duruma ulaştırabilirdi.