Trabzon meydanı, sokakları ve insanı bütün sıcaklığıyla Beşiktaşlıları ağırladı... Genel gidişattan ve yönetimden memnun olmadıklarını açıkça hissettirseler de yüzlerinde. Bordo- mavili futbolcuların yaşadığı kadar keskinleşmiş bir gerilimin, ateşle-barut halinin izleri yoktu.
Öyle ki oyuncuların açıkça görülen sıkıntılı halleri, özgüven eksikliği çerçevesinde sahaya çok olumsuz yansıyor. Çıplak gözle bakınca ritmsizliğe dönüşen bu durumdan çıkmak için takımın teknolojik ifadeyle 'reset'lenmeye ihtiyacı var. Uzun vadede Tolunay Kafkas bu sorunu çözer ancak Beşiktaş galibiyeti kısa sürede buna olanak sağlayabilirdi. Ancak bu fırsatı değerlendiremeyecek kadar tedirgin oynadılar.

FERNANDES SAHADA MIYDI?
F.Bahçe maçıyla kıyaslandığında sahada beklentilerin uzağında bir Beşiktaş vardı. Siyah- Beyazlı takım ya G.Saray'ın kaybetmesinin gerginliğini yaşadı, ya da F.Bahçe zaferinin havasına kapıldı. Özellikle Fernandes ne saha liderliğine soyundu, ne de arkadaşlarının! Fernandes son iki haftadır oynadığı futbolu Avni Aker'de oynayabilseydi Trabzon'un evinde bir puan çıkarması bile zordu. Fernandes'e Oğuzhan'da katılınca Niang yeteri kadar pas alamadı. Aybaba da Trabzon'da kazanmak kadar kaybetmemeyi de başarı gördüğünü hissettirince dostça başlayıp dostça giden maç dostça da bitti.
McGregor'un maç başlarken sakatlanması moralleri bozsa da Cenk başarılı bir performans sergiledi. Emre'nin 38'de alınıp yerine Gökhan'ın sokulması psikolojik açıdan yanlış ama o kanada dinamizm katması açısından doğruydu. Avni Aker'de kaybetmekten korkan ama kazanmak isteyen iki teknik adamın beraberliğe sevindiği bir karşılaşma oldu. Kazanamıyorsan kaybetme durumu yaşandı.