Hani derler ya 'Elimizden kaçırdık' diye, hakikaten öyle oldu. Maça ismi gibi, kadrosu gibi tehlikeli bir takım olarak başladı Chelsea; golü de buldu. Galatasaray toparlanmadan acaba maç ikiye üçe mi gidiyor diye düşünüyorduk. Ama 25. dakikadan sonra Galatasaray oyuna ısındı. Rakibine daha fazla pres yapmaya başladı.
Mancini, Hajrovic'i çıkarıp, Yekta'yı göbeğe koyunca, dizilişte de 4-2-3-1'den 4-3-3'e dönünce oyun üstünlüğünü ele aldı Galatasaray. Geriye kalan dakikaları hemen hemen tek kaleye yakın da oynadı. Topun rakipte kalmasını engelledi, özellikle orta sahada yaptığı presle savunma arkasına koşu yapabilen Chelsea'nin üç oyuncusu Hazard, Torres ve Schurrle'yi topla buluşturmadı Galatasaray. Ve sürekli denedi; şut attı, duran top kazandı, kenara indi...
Üst üste atakların sonunda kornerden bir gol çıkarmayı da başardı.
Chelsea golden sonra yine bir kaç dakika pas yapıp oyunun temposunu düşürmek isterken Galatasaray tekrar vitesi yükseltti. Chelsea artık 1-1'e razı ve rövanş maçını düşünmeye başlamıştı. Zaten 30. dakikadan sonra da beraberliğe razı ve Londra'ya mutlu dönen bir Chelsea gördük.
Galatasaray özellikle içerde oynadığı Şampiyonlar Ligi maçlarını ki, buna ligi de katabiliriz, farklı oynuyor. Karşılamadan önce turun favorisi Chelsea idi. Ama dünkü oyun turun ortada olduğunu gösterdi. Tabi ki 1-1'lik sonuç Chelsea için avantaj gibi gözükse de Galatasaray'ın bu kuvlardaki farklı oyunu beklentileri de yükseltiyor ve dünkü performansı da 'Neden olmasın!' dedirtiyor.