Öyle bir maç, öyle bir teknik direktör izledik ki yazı yazmak için birçok sayfa kullandım. G.Saray maça 3-3-2-
2 başladı, sonra 4-3-3'e döndü. İkinci yarının başında Umut'u sağa, Amrabat'ı sola koydu. Sonra Umut'u çıkarıp sağa Salih'i aldı. Oyunun son bölümünde Ceyhun'u alıp tekrar üçlü savunmaya döndü.
Düşünsenize ben bile yazıya ve yoruma hazırlanırken hesap makinesi kullandım. Kafam karıştı. Sahadaki oyuncuların durumu daha da kötü tabii. Bir türlü oyun ritmini tutturamıyorlar. Galatasaray 90 dakika boyunca hemen hemen hiç pozisyona giremedi. Ama sürekli taktiksel değişiklik, sürekli oyuncuların pozisyonlarının değişmesi Galatasaray'ın ritmini bulmasını engelliyor. Teknik adamlar, oyun içinde taktik değişikliğe gidebilir. Gitmelidirler de ama unutulmamalı ki bu futbol oyunu, basketbol değil. Bir basketbol koçu kadar oyun içinde taktiği ve oyuncuların yerlerini sürekli değiştiriyor Galatasaray'ın hocası. Gaziantep 60 dakika sakin ve kontrollü oynadı. 60. dakikadan sonra ise kendi sahasına çekildi ve sadece bekledi. Gaziantep kriz yaşayan bir kulüptü. Sergen Hoca da 3 gün önce döndü. Özellikle Sergen Yalçın'dan sonraki Gaziantepspor kendine güveni olan bir takım haline geldi. Organizasyon anlamında çok ileri gitmişler. Maçta bireysel olarak değerlendirirsek Galatasaray'dan Melo, Gaziantepspor'dan ise Medunjanin'i çok beğendim. Hakem İlker Meral vasat maçı hatasız yönetti diyebiliriz. G.Saray'da şampiyonluk hesapları yapılıyor ancak ben oyuncuların kafasında bunu göremedim. Buna oyun içindeki dağınıklığı da ekleyince F.Bahçe'yi yakalama şansının gittikçe zorlaştığını düşünüyorum.
MAÇIN ADAMLARI: MELO VE MEDUNJANİN
