Ailem ile birlikte Bodrum'daydım. Yemekten henüz gelmiştik ki Twitter'ı karıştırırken tuhaf, işlerin yolunda gitmediğine dair emarelerin bol olduğu bir tablo ile karşılaştım. Bir takım askerler her iki köprüyü de kesmişlerdi. Üstelik Ankara'da jetler alçak uçuş yapıyorlardı. Tüm bu bilgileri Türkiye'nin farklı vilayetlerinde yaşayan Twitter takipçilerinden öğrendiğimde aklıma ilk olarak terör eylemi geldi. 'Boğaz köprüleri muhtemelen bomba yüklü bir kamyon için kapatılmış ve jetler ise havada intihar saldırısı düzenleyecek bir yolcu uçağının engellenmesi için alçak uçuşta' diye düşündüm.
Dakikalar hızla ilerliyordu ki yavaş yavaş bir kalkışma olduğu ortaya çıktı. Eşim ağlamaya başladı. Aklıma birden 12 Eylül 1980'de yaşadığım acılar ve sonrasında üniversite hayatımda yaşadığım o korkunç günler geldi. Saatler hızla ilerliyordu. Ülke olarak mahvolduk derken birden karşımda onu gördüm. Sayın Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan sağ salimdi, kendinden emin ve rahat konuşuyordu. Darbecilere açık açık meydan okuduğunda eşim ve kızlarıma dönüp, 'Bu iş bitti, başaramayacaklar. Hokkabazlar yaptığı hokkabazlıkla kalıp tarihteki yerlerini alacaklar' dedim.
İddia ediyorum, o gece şayet Sayın Cumhurbaşkanı Erdoğan çıkıp konuşmasaydı, saatler içerisinde her şey kapkara olabilirdi. Sonuç olarak ülke uçurumun kenarından döndü. 300'e yakın masum vatandaşımızı şehit verdik, binlercesi de gazi oldu ülkeleri uğruna.. Ama çok gariptir ki o dakikalarda, konuştular mı mangalda kül bırakmayan elitler, gecenin o saatinde, ATM'lerden para çekiyor, fırınlardan ekmek, marketlerden makarna alıyorlardı.
O gece kötüydü. Eğer o gece başarılı olsaydı, her şey daha da kötü olacaktı. Ama hem siyasi irade hem de milletin sağduyusu hokkabazların hokkabazlık yapmasına asla izin vermedi. Sonuç olarak şunu söyleyeyim, Allah bir daha ülkemize 15 Temmuz ve onun benzeri bir geceyi asla yaşatmasın