Dün gece İstanbul'da yine bir Şampiyonlar Ligi maçı seyrettik. Seyrettik ama tablo çok kötü. Galatasaray, Türkiye'nin en iyi takımlarından biri, milyonlarca Euro yatırım yapılmış bir kadro. Karşısındaki rakip her ne kadar Arsenal de olsa aslında Arsenal'in B takımı. Arsenal'in B takımı bile Galatasaray'la mukayese edilince hazin bir tablo ortaya çıkıyor. Fundamental açıdan durum felaket. Oyun bilgisi, çabukluk, fizik güç hepsinde aradaki fark çok net ortada. Bu farkları anlayabilmek için futbolun içinde olmanız da gerekmiyor. Eğer tablo bu kadar kötüyse Türkiye'de her şeyi yeniden planlamak lazım. Yıllar önceydi Galatasaray, bu takımı Kopenhag'da penaltılarla devirerek UEFA Kupası'nı müzesine götürmüştü. Hem de ezilmeden ve başa baş oynayarak. Demek ki ülke olarak ne kadar geri gitmişiz.
Karşılaşma Borussia Dortmund maçına çok benzedi. Arsenal, ilk 30 dakikada maçı bitiriverdi. Podolski geldi golü yaptı; ardından Ramsey geldi golü yaptı. Ardından yine Ramsey belki de bu sene Avrupa'nın en güzel vuruşlarından birisine imza atarak maçı bitirdi.İkinci yarı sahaya tuhaf Arsenalliler girdi. Suratlarına bakıyoruz 13-14 yaşında gibi. Sonra spiker yaşlarının 17-18 olduğunu söyledi. Onları Galatasaray'ın milyonlarca Euro'luk isimleriyle kıyaslayınca çok daha iyiler.

SAHADA GALATASARAY YOKTU
Kimse kızmasın ama Galatasaray'da birkaç oyuncu dışında hiçbir oyuncu Şampiyonlar Ligi seviyesinde değil. Buna Bruma da dahil. Lig maçlarında boş alan bulunca uçuyor ama dün gece sahada yoktu. Tarık da yoktu. O yoktu, bu yoktu... Ve tabii ki Galatasaray diye bir takım da yoktu. Üzüntüm Hamza Hamzaoğlu'na... Hayatında ilk kez teknik direktör olarak Şampiyonlar Ligi maçına çıktı, onda da çok üzüldü. Yapılacak bir şey yok, bundan sonra tek hedef kaldı: Süper Lig.