Beşiktaş'ın yükünü çeken iki kritik oyuncu; Aboubakar ve Ghezzal'ın yokluğunda, işinin zor olacağı zaten bekleniyordu. Bunun üstüne Milli Takım yorgunlukları ile Kasımpaşa'nın direnci eklendiğinde, ortaya kayıp bir ilk 45 çıktı. Ligin en iyi ofansif organizasyonuna sahip olan takımı, bunu borçlu olduğu oyun kurucusu (Aboubakar) olmadan, hücum aklını da doğru kullanamadı. Sağ kanat için Necip arkada, Rosier önde tercihi ise, sadece geçmiş maçların göz yanılması olduğunu gösterdi. Fransız oyuncunun rakip yarı alandaki etkinliğinin, topu yüzü dönük almasından kaynaklandığını analiz edemedi Sergen hoca ve kurmayları.
Aytaç'ın nefis golü karşısında sadece iki karambol topunda pozisyon yaratınca, Gökhan Töre hamlesi ile ikinci yarıya başladı Beşiktaş. Rakip ceza alanına Ghezzal efektli, dikine ortalar atmaya başladı Gökhan. Penaltı noktası kalabalığında tehlike yaratan hamlelerdi ama bunu tamamlayacak santrfor tribünde, sakat oturuyordu.
Ersin'in kurtardığı penaltı ile ikinci yarı başında Beşiktaş, takım olarak şampiyonluğa oynadığını hatırladı. "Her şey bitti" derken, yeniden başladılar maça. Baskıyı kurdular, rakip alana yerleştiler, önlerindeki defans duvarında gedik yaratmak için zorlamaya başladılar.
Şenol Can'ın sahanın iyisi Aytaç'ı kenara çağırması, ikinci sarıya açık hale gelmesindendi muhtemelen. Beşiktaş için puan kaybı düşünülmeyen ama sakat ve hastalardan sonra "beklenen" bir durumdu aslında. Ama yenilgi sürpriz oldu. Çünkü golcülerin yok ama defansın hâlâ ayakta, üstelik penaltı da kurtaran bir kalecin var. Dar kadro yapısında 'kalitenin' eksikliği Beşiktaş'ı 'çok isteyen' ancak 'bocalayan' takım haline getirdi.