Sezonun tamamının bütün problemlerinin tek maça sığdığını da gördük. Oyuncu kalitesi olmadığı gibi, oyun kalitesinden de yoksun olan Fenerbahçe'nin, "sarsak" diye en hafifinden niteleyeceğimiz oyuncu grubu, "kazanmamak" için ellerinden geleni yaptılar. Kendini attıran Sadık'ın, dakikalar önce kalecisine oynadığı pası, Harun'un Trabzonspor için asist yapma girişimi de vardı. Ersun Yanal maç öncesinde rakibin analizini soran arkadaşımıza, "Bu maçın taktiği yok" gibi yine beylik cümlesini söyledi. Sürekli tribünlere pas atan bir teknik adam olarak, "Daha iyi yaparım" iddiasını da göz boyamak için kullanıyor galiba. Ünal Karaman ise takımını yüzde yüz konsantrasyon ile kurgulayıp, maça ne kadar çok çalıştığını gösterdi. Abdülkadir Ömür ve Nwakaeme'yi bek gibi kullandı. Geride kalabalık kaldı, öne ise ayağa paslarla kalabalık gitti.
16'da golü bulduktan sonra da topu rakibe bırakıp, mücadele bölümüne geçti.
Ekuban'ı oyuna alması aslında geriye yaslanan takımına "Artık hücum ediyoruz" mesajıydı. Fakat galibiyetin stresi, 10 kişi kalan Fenerbahçe karşısında bile Trabzonsporlu oyunculara risk aldırmadı. Orta sahayı ele geçirip, tüm ikinci topları da kazanmaya başladıklarından itibaren beraberlik golünün çevresinde dolaşmaya başladı Fenerbahçe.
Santrası yapılmayan golle gelen, müthiş sevincin arkasındaki saniyeler, oyuncu grubunun aslında neler çektiğini gösterdi bize.
Geçen haftadan beş değişiklik ile sahaya çıkmak, zorunluluktu. Tolgay'da da ısrar edemezdi, Eljif'te de. Zajc koşturup durdu, Ayew de muhtemelen son maçını oynadı ve çıktı. Yine son sahneye dönelim. Golün tadını çıkaran oyuncuların fotoğraflarına dikkatle bakın. Orada kimin gözü parlıyorsa, kulübün de geleceğinde onun ismi olacak. Bu sezon 20. kez yenik duruma düşüp, bu sefer de altından kalktılar. Hatalar ve sıradanlığı elbette eleştiririz, ama oyuncuların karakterlerini alkışlamayız.