İlk yarının fotoğrafında Fenerbahçe tüm pozları verdi. Sadece önde tarafta üretken ve istekli olmakla kalmayıp, Antalyaspor'u da yarım saat orta sahadan ileri getirmediler. Tıkır - tıkır çalışıyordu her şey. Fernandao'yu uçta bırakıp, diğer silahlarını ikinci bölgede gezdirerek, markajdan da çıkardılar. Topu kaleye yüzleri dönük alma fırsatını yakalıyor ve pas trafiğini de böyle yönlendiriyorlardı. Ceza alanına dört oyuncu ile girip, rakibin hatası için de pusu kurdular. Van Persie kendi şovunu yaparken, Nani'ye de nefis bir gol attırdı. Yıldızlar kendi pırıltılarıyla göz kamaştırıcı bir şovun sahibiydi. Bu golün, kendi ceza alanında kalabalık bekleyen Antalyaspor'u yumuşatması ve Fenerbahçe'nin skoru geliştirmesi gerekiyordu.
İkinci yarının fotoğrafında ilk beklenti gerçekleşti; Antalya önde oynamaya başladı. Ama Fenerbahçe'nin tempo arzusu ve agresifliği soyunma odasında kaldı. Zorlayan ve isteyen olmak yerine, bekleyenler haline döndü takım. Defansif bir hata ile Antalya'nın kaleyi tutan ilk şutu, tabelaya beraberliği getirdi. Top ağlara gitmek için, kendisine kimin ayağının değdiğine bakmıyor. Futbolun ceza sistemi, boşluğu bulduğu anda devreye girdi.
Bir hafta öncenin tekrarı başladı. Baskı her dakika arttı. Alper - Volkan hamleleri ofansif verim getirmesine rağmen, Perşembe'nin yorgunluğu Nani'yi öne koşturmamaya başladı. Van Persie'nin zorlamaları, ikili kademelerle duvara çarptı. Pereira yine kendi takım analizinde, tribün aklıyla karar verdi. Önde olduğu bir dönemde Fernandao'yu çıkarmak, Meireles'i sahaya atmak ona oyunu kontrol ettirebilirdi. Bunun yerine Volkan Şen ile hızlanmak istedi.
Umarım maçtan sonra "neden?" diye sorar kendine...