Beşiktaş, bu sezon bir kristal parçasına benziyor. Bütün halindeyken muazzam gözüküyor. En ufak dokunduğunuzda da tuz buz olan, hiçbir değeri olmayan bir şekle dönüşüyor. Konya deplasmanında da eski ruh haline bürünmüş etkisiz bir Beşiktaş geri gelmişti. Oyunun ilk yarısında neredeyse Konya'ya hiç gelmemiş gibiydi. Tesadüfen oradan geçerken "Hadi bir maç oynayalım'' diyen Konyaspor'la gazozuna maç yapıyor havasındaydı. Rakibine baskı yok. Konya, 27. dakikadan sonra 10 kişi kaldıktan sonra bile uyanamayan bir oyuncu grubu sahadaydı. Her maç piyangodan ne çıkacak diye Beşiktaş taraftarı bekler hale geldi. Hoca geçen Gaziantep maçında olduğu gibi oyuna müdahalede yine çok geç kaldı. Rakip 10 kişi kalmış, santrfor almıyorsun. Sağ bek olarak Onur kulübede oturuyor, Tayyip Talha ile oyuna başlıyorsun. G.Antep Okerekeyle, Konya Yusuf'la bu bölgeyi çok etkili kullandılar. İmmobile'nin forması sahada kendi yok. Büyük takım oyuncusu bu şekilde davranamaz. Daha doğrusu böyle bir durumu kabullenemez. Rakibin 9 kişi kalmış ve gol atmadan maçı bitiriyorsun. Kimse yüzde yüzüyle sahada değil. Herkes mış gibi yapıyor. Oynuyormuş, çalışıyormuş, çaba gösteriyormuş, şut deniyormuş görüntüsünde ama yürekler yüzde yüz sahada olmazsa sonuç bu oluyor. Küme düşme hattında can siperane mücadele veren 9 kişi kalmış Konya size tokatı atıyor. Karizmanızı öyle bir çiziyor ki kimseye de bir şey anlatabilecek haliniz kalmıyor.