Bir sistemi oynamakla iyi oynamak arasında fark var. Üst seviye takımlar bütün sistemleri oynayabilir ama bunun için takımın üst seviyede olması lazım. Sıkıntılı dönemlerde veya eksik oyuncunuz varsa sistem değişikliği her zaman tehlikelidir. Bu tercih Beşiktaş'ın oyunda 75 dakika etkisiz olmasına sebebiyet verdi. Hem oyun kayboldu hem de oyuncular sistemin içinde dahil olamadılar. Ortada mücadele var ama etkinlik yok.
'Kalemizde pozisyon vermeden bitirdik' diye bakarsanız işin pozitif yanı varmış diye düşünebilirsiniz. Ama evinde kazanamadığınız bir maçın sonrasında bu teselli olamaz. Beşiktaş'ın kulübesi sahadaki 11'le bir maç oynasa kulübe kazanırdı. Zaten Ghezzal, Larin, Güven, Josef ve Oğuzhan oyuna girdikten sonra da Beşiktaş biraz daha kıpırdadı. Arzu ettiği ve istediği tempoyu biraz daha bu bölümde ortaya koyabildi.
Bu maça göre azımsanmayacak derecede pozisyonlar da yakaladılar. Son vuruş motivasyonu daha iyi olsaydı bunlar Beşiktaş'ın maçı kazanmasına da yeterli olurdu. Burada oyunla ilgili Beşiktaş'ın yaptıklarının veya yapamadıklarının dışında yine maçta skoru etkileyen bir pozisyon var. Güven'in kafa vuruşunda kaleye giden topun rakibinin koluna çarpmasıyla ortaya çıkan durumu normal kabul etmek mümkün değil. Hadi orta hakem görmedi, VAR'ın artık direkt gol olacak bir pozisyona müdahil olmamasını da gerçekten anlamak mümkün değil.
İşin bu tarafının dışında kalan sahayla ilgili olan bölümde Beşiktaş, Antalyaspor karşısında elinde olan potansiyelini doğru kullanamayarak bir puana razı oldu. Burada farkı yaratan oyun ve oyuncu tercihleri oldu. Futbolda puan kayıpları elbette olabilir ama şunu kabul etmiyorum; yapabileceğiniz bir şey varken ve potansiyeliniz de bunun üstesinden gelebilecekken yapamamış olmak üzücü. Ama bu üzüntünün telafisi olmaz, giden iki puan olur.