Bundan 6 yıl önce bugünlerde ülkeyi yangın yerine döndürmek isteyenler iş başındaydı. İlk başta "8-10 ağaç için" diye masum başlayan Gezi olaylarının kontrolden çıkışı hepimizin hafızalarındaki tazeliğini koruyor. Meselenin sadece 8-10 ağaç olmadığı çok geçmeden anlaşıldı zaten.
Yakılıp yıkılan kamu binaları, zarar verilen banka şubeleri, esnafın ekmek kapısı dükkanlarının yağmalanmasının başka nasıl bir izahı olabilirdi ki?
O günlerde İzmir'de yaşayan ve gazetecilik yapan biri olarak; Gündoğdu Meydanı'nda, Alsancak'ta, İkinci Kordon'da gözümüzün önünde kaldırım taşlarını söken, söktüğü bu taşları hiç durmaksızın elindeki kalkan ile kendisini korumaya çalışan polislere atan, her nedense yüzleri maskeli kişilerin hep aynı insanlar olduğu daha sonra ortaya çıktı. Kendilerine Taksim Platformu Üyeleri adını veren sözde "masum Gezi'cilerin sözcüleri" dönemin Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç ile görüşmelerinde her ne hikmetse ağızlarına "8-10 ağacı" hiç almadılar. "3. Köprü'nün, 3. Havalimanı'nın, Kanal İstanbul'un yapılmamasını" şart koştular! Özetle; baştan sona uluslararası belli odakların kurguladıkları senaryoya, biraz çevre, biraz insan hakları, biraz özgürlük sosu katarak sahnelenmesidir Gezi olayları. İstanbul'da, kırmızı elbiseli kadın, belli bir senaryonun parçası olarak kullanılan günahsız çocuklar ve bütün bunların faturası elbette tüm Türkiye'ye ödetildi.
Başkan Erdoğan'ın Davos'ta "one minute" çıkışıyla "sözde egemen güçlere" karşı başlattığı mücadelenin adım adım ödettirilmek istenilen faturalarından ilkidir Gezi. 17-25 Aralık darbe girişimi, 15 Temmuz ve yine döviz kurları üzerinden yürütülen operasyon hep bu egemen-boyun eğen savaşının sonucudur. Ama, çok şükür ki artık eski Türkiye yok ve Cumhur İttifakı cephesiyle güçlü bir siyaset bloğu ve arkasında milletin gücü ve desteğiyle 100 yıl sonra yeniden tam bağımsızlık mücadelesini veren bir Türkiye var...