"Cannes'daki Euro Bölgesi Zirvesi (2 Kasım 2011) ve G-20 Zirvesi (3-4 Kasım 2011) sırasında AB'den birkaç üst düzey bürokrat bana geldiler. Bir talepleri vardı: 'ABD, Berlusconi'ye baskı yaparak bir dilemma (İkilem) ile karşı karşıya bıraksın.' Önerileri de şöyleydi: 'İtalya'nın mali durumu hızla Yunanistan'a yaklaşıyor. Ancak IMF yardımıyla soluk alabilir. IMF yardımı Berlusconi'nin istifası koşuluna bağlanırsa, bu iş tamam!' Onlara şu cevabı verdim: 'Her ne kadar İtalya'nın daha iyi bir liderliğe sahip olmasını tercih etsek de, böyle bir pazarlığın içinde olmayız ve işbirlikçiniz konumuna düşmeyiz."
Timothy Geithner, kitabının bu bölümünü şu cümleyle noktaladı: "Elimize İtalya'daki siyasi darbenin kanının bulaşmasını istemiyorduk..."

***

AB'nin bürokratları ABD'nin desteğini alamadılar ama piyasanın işbirliğiyle bir süre sonra Berlusconi'nin devrilmesini sağladılar: İtalyan ve Alman bonolarının getirileri arasındaki fark 500 puanı aşınca, Avrupa Merkez Bankası'ndan Berlusconi'ye acı mı acı bir reçete gönderildi. Uygulamayı reddetti. Kararına karşı çıkan Maliye Bakanı ile küstü. Bu arada yargı devreye girdi ve Berlusconi'yi ergen olmayan bir kızla cinsel ilişkiye girmek ve başbakanlık yetkilerini kötüye kullanmak suçlarından 7 yıl hapse mahkûm etti. Ve... Parlamentoda yapılan güven oylamasıyla düşürülüverdi.