17 Haziran'da, yani 4 gün önce Viyana'da 89 yaşındaki bir adam hayata gözlerini yumdu. Haberi Avrupa gazeteleri ağız birliği etmiş gibi benzer başlıklarla verdi: "Avusturya'nın gizli patronu öldü..." ya da "Hükümetler kurup deviren adam öldü..."
O yaşlı adam Hans Dichand'dı. Avusturya'nın medya imparatoru. 1950'lerde ABD basınının en önemli ve en tehlikeli adamı William Randolph Hearst'ın hayatından esinlenerek çevrilen "Citizen Kane" filminin kahramanının günümüzdeki canlı örneklerinden biri.
Tıpkı Robert Hersant (Fransa), Axel Springer (Almanya), Rupert Murdoch (Avustralya) gibi...
Hans Dichand 1959'da satın aldığı küçücük "Neu Kronen Zeitung"u bir deve dönüştürmüştü. Her gün bir milyon kişi satın alıyor en az 3 milyon kişi okuyordu. Topu topu 8.5 milyon nüfuslu bir ülkede 3 milyon okur! Bu, her iki yetişkin Avusturyalı'dan birinin Dichand'ın okuru olduğu anlamına geliyordu. Siyaset bilimcileri daha da ileri gidiyor, seçmenlerin üçte ikisinin "Neu Kronen Zeitung" okuduğunu belirtiyorlardı. Okumakla kalmıyor, gazetenin tercihlerinden etkileniyorlardı da.
Örneğin 1994'te Avusturya'nın AB'ye katılıp katılmaması referandumunda sonucu Dichand'ın gazetesi belirlemişti. Kamuoyu araştırmalarında "Hayır" eğilimi önde giderken, "Neu Kronen Zeitung" olanca gücü ve ağırlığıyla "Evet" cephesine katılmış ve Avrupa Birliği yanlılarını zafere taşımıştı.
Bir başka örnek: 1999'da aşırı sağcı Jörg Haider'in seçimlerdeki oy patlaması da Dichand'ın marifetiydi. Gazetesine attırdığı ırkçı, yabancı düşmanı manşetlerle seçmenin gözünü korkutmuş ve Haider'in ekmeğine yağ sürmüştü.
Cumhurbaşkanlığına kimin seçileceğinden, hangi partilerin koalisyon yapacağına kadar Avusturya'nın kader tercihlerinde son sözü hep Dichand söylemişti.
Demokrasilerde "Dördüncü güç" olarak sayılan basın veya medya, Avusturya'da Dichand ile birinci güç haline gelmişti.
İyi ki Türkiye'de birinci güçlüğe heveslenen medya patronları yok; değil mi!
Sağlıklı ve mutlu bir hafta dileğimle...