MUSTAFA Tuncel'in dediği oldu.
Durak nihayet Kürkçüler'e gitti…
Nereden nereye değil mi?
Söylenecek çok şey var aslında.
Hangisinden başlasam ki?

En acısı Aytaç Durak cezaevine giderken yanında ne oğlu Gökhan ne de eski dalkavuklarından biri vardı…
Durak'ın başını onlar yedi.
Gemiyi de ilk onlar terketti.
Besleme basın da 'din' değiştirdi.
Hani Aytaç Durak'ı öven yazılar?
Hepsi uçtu gitti sayfalardan.
O şimdi içeride…
Etme bulma dünyası mı desem, yoksa kaderin bir cilvesi mi?
Hangisi acaba?
İlk gözaltı sonrası uğradığı günü hatırlıyorum…
Korkuyordu kodesten.
Mahpus damı ona göre değildi ki…
O bir kraldı!
Zordur orada yaşamak…
Hele belirsizliği beklemek bin kez ölmekten de beterdir.
Orası adama kafayı bile yedirir.
O gün "Ben içeride ne yaparım" demişti korku dolu gözlerle.
Haline üzülmüştüm…
Korktuğu başına geldi. Mustafa Tuncel'e de çok üzülmüştüm. Hala da üzülüyorum.
Ben onun Meclis'teki delikanlı çıkışını sevdim.
Başka bir hukukum yoktu onunla.
Tuncel o günlerde Durak'a, "Kürkçüler'de birlikte yatarız" demişti…
Şimdi iki eski arkadaş aynı yerde.
"İhaleye fesat karıştırmak, resmi belgeleri gizlemek, kamu malını kendi yararına kullanmak ve devlet malını zarara uğratmaktan" tutuklandı Durak.
Tahliye talebi de reddedildi.
Ne zaman çıkar artık bilinmez…
Ama ben oğluna çok kızgınım… İnsan böyle zamanlarda babasını nasıl yalnız bırakır?
Zavallı adamı senin ihtirasın Kürkçüler'e göndermedi mi?
Adam alem yapıyor, babası Kürkçüler'de azap çekiyor…

İllüstrasyonlar: Halil İbrahim Yıldırım