Güzel bi'şeylerden bahsetmek ister misiniz? Peki ya güzel hayaller kurmak?
Gülen fotoğraflarınızı sosyal medyada paylaşmak ister misiniz? Peki ya umutlu olmak? Zor değil mi? İnsanın içine sinmiyor değil mi?
Güzelliklerden söz edince size saldırıyorlar değil mi? Herkes nasıl da riyakâr, saldırgan ve intikamcı değil mi?
Dominik'e gitmeye gerek yok, hepimiz Survivorız.
3. dalga kahve...
Kahveye şarap muamelesi çeken, meraklısının tatmalara, denemelere ve puanlamalara tuttuğu, değişik biçimlerde titizlikle hazırlanan, kişiyi "Yahu bunlar kahveyse biz eskiden ne içiyormuşuz?" hissine salan sistem.
Artık bir kahvenin iyi olması için ille de 3. dalgadan olması gerek. Zaten bitmiyor bu dalgalar değil mi efendim, hep bi dalga.
Neyse, en azından bu lezzetli bir dalga.
O değil de Türk kahvesinin kırk yıl hatırı vardı, n'oldu ona?
Sertab Erener bir ömür 'düzgün' 'mükemmel' 'ideal' olacağım derken çok ama çok sıkılmış ve kendini ellisinde bulmuş gibi. Yani bendeki izlenimi bu.
Yıllardır 'güzel ses' olması dışında pek bilgi toplayamadığımız, dokunamadığımız, anlayamadığımız sanatçımızın kabuk kırma eylemleri şimdi çok ilgimi çekiyor.
Bu ara en merak edip görmek istediğim isimdir kendisi.
Bir yaz terapisi olarak çekirdek çitlemek.
Ya tek başına ya da kankanla. Al sana üç beş liralık anti-depresan. Yanına bir de çay demle, tamamsın.
Çok değer veriyorum sana... eee? Peki değer verdiğine ne yapıyorsun?
Sadece köşeye sıkıştığında değer verdiğini söyleyerek mi değer veriyorsun? Değer verdiğimizi iddia ettiğimiz kişiler (aile, evlat, sevgili, dost) için en son ne yaptık?
Paşa gönlümüz için değil, menfaatimiz için değil, icabından değil gerçekten isteyerek ve sadece onu mutlu etmenin keyfine vararak, ne yaptık?
Bencilliğin intikam soslu tuhaf hazzını ve dayanılmaz yalnızlığını yaşıyoruz, net.
Anneli ama annesizliğin dibine vurmuş, annesizliğini geç anlamış, annesizliği hayatının her anında hissetmiş, annesizlikten sebep hayattan feci dayaklar yemiş, annesine kırgın, öfkeli kızların, erkeklerin okuması, yüzleşmesi gereken bir kitap;
'Varolan Annenin Yokluğu'. Yazarı Jasmin Lee Cori. Yayınevi; Okuyan Us. Bence artık kaçmanın bir anlamı yok, alıp okumak, kendimizle yüzleşmek lazım.
Cevabını bulmak istemediğim sorular no 948: Övündüğüm bu beklentisizlik hali olgunluktan mı yoksa bıkkınlıktan mı?
Serin duruşlar sergilemek için soramadığımız soruları, kızamadığımız adamları, dökmediğimiz gözyaşlarını, sarılmadığımız boyunları, gülümsemediğimiz gözleri düşünüyorum da... değdi mi?
Değmedi be canım, değmedi.
Yürümeyen ilişkilerin, giderek artan kavgalı kıyametli boşanmaların, kısa evliliklerin sebebi birbirimize aslında hiç dikkatle bakmamış olmamız olabilir mi? Kafalarda hep bir imaj, içimizde hep olması gerekenlerden bina edilmiş telaş, seviştiğimiz insanın kim olduğundan bihaberiz.