Nihayet Zorlu Center'daki son gecesinde Hugh Jackman'ı izlemeye gidebildim. Aslında benimkisi yarım izleme oldu çünkü yoldan geldiğim için kendimi iyi hissetmiyordum ve yarıda çıktım. İlk yarıya bakarak Hugh Jackman gösterisiyle ilgili şunları söyleyebilirim.
Öncelikle olay şu: 32 kişilik bir orkestra ve dansçılar eşliğinde müzikal şarkılarından oluşan bir Broadway şovu sergiliyor Avustralyalı Hugh Jackman. Bu arada bol bol anlatıyor, şakalar patlatıyor. Pek romantik, pek kadınların hayali bir tavrı var.
Seyircilerden, sahne arkasında çalışanlara, sosyal medyada onu takip edenlere kadar herkesle ve her şeyle ilgili. Herkesin canısı.
Kendisi çok sempatik, çok tatlı, karısına çok düşkün, çok esprili, çok sade yani 'çok' bir kişilik. Bu da bana biraz çok gelmiş olabilir.
Karısının fotoğraflarını dev perdede gösterip ona şarkılar söylemesi salondaki kadın seyircinin hem çok hoşuna gitti, bkz; "Ayyy ne hoooş." Hem de kıskandırdı, bkz: "Bu kadına mı bütün bunlar, hiç de güzel değilmiş."
Yani ne demek; "Bu kadına mı bütün bunlar?" Adriana Lima olmadan kadın kısmı bir şey hak etmiyor mu? Bence Bayan Jackman çok hoş bir kadın.
Beğendiğimiz adamların yanına ille de ve sadece süper güzel (asla ulaşamayacağımız) kadınları yakıştırmamız ne kadar zalimce. Bu ne yamuk bir algı. Hem aşktan, sevgiden, arkadaşlığın öneminden, bağdan, emekten söz ederiz hem de tüm bunları fiziksel görüntü altında boğarız.
Neyse, sahnede Türk kahvesi içmekten tutun da tahtaya vurmaya, popo kaşımaya, nazar boncuğuna kadar bize ait durumları hemen kavramış Hugh Jackman. Halay da çekti. E seyirci buna bayıldı.
Tam arkamda oturan, müzikal geçmişi yüksek, müzik ve dans adamı Halit Ergenç ise bütün gece şarkılara eşlik etti. Sesi gerçekten çok güzelmiş.

Özetle tamamına erdiremesem de tatlı bir adamla tatlı bir geceydi diyebilirim.