Ah İstanbul İstanbul olalı, bende tövbeler tutmadı, tutamadı.
Sizin de başınıza geliyor mu sevgili okur, hep düşündüğünüzün, beyan ettiğinizin tam tersini yaşıyor musunuz?
Diyelim "Hayatta .... yapmam" dediğinizde kendinizi o sahnenin başrolünde buluyor musunuz?
Ben sık sık buluyorum vallahi. Misal; "Asla sinirlenmem" diyorum, sinirden çıldırıyorum. "Asla şuraya gitmem" çekiyorum, bir bakmışım oranın kahramanı oluveriyorum.
Emir'in walkman'i
'Asla'larım, 'hiç yapmam'larım hep kandırıyor beni. Bir insan 'hiç yapmam, huyum değildir' cümlesiyle başlayıp, aynı kıvamda 20 hikâye anlatır mı? Madem hiç yapmazdın bu yaptıkların ne?
Neyse, geçen gece arkadaşlarıma talimatı verdim: "Sakin sakin yemek yiyip eve gideceğiz artık gecelere akmak yok!"
Yemekte taze şarkıcı Emir de vardı. Hani Tarkan'ın desteklediği, Tarkan'a benzetilen Emir. İlk kez tanıştım Emir'le.
Evet! Dışarıdan Tarkan'a benzeyebilir ama konuştukça kimseye benzemeyen çok ilginç bir adam o.
Düşünsenize yıl, 2010 Emir'in cebinde kocaman walkman var!
Dedim "Bu ne?" Meğer yıllardır en büyük hayali albümü çıktığında walkmanden dinlemekmiş. Niye? Öyle işte, hayal! Ve albümü çıktığında Eminönü'nü talan edip bulmuş bu walkman'i. iPod falan istemezmiş...
Emir'le uzun sohbetlerin ardından "Hadi eve" buyurdum masaya...
Tabii nerdeeee? 3 saniyede Twitter'da gazeteci Esin Övet'in "Günay'da Ferhat Göçer'e gidiyorum" tweet'inin gazına geldik. Asla (!) gaza gelmeyiz ya bir baktık, Günay'dayız!
Üstelik yıllar sonra. En son Günay Tuncer'in 'Günay'ı iken Hıncalım'la gitmiştim, sene 2004'tü sanırım.
"Köse ile de barışacağım"
Değişmiş Günay. Duvarlara aynalar, mavi koltuklarına halı kumaşları gelmiş. Biraz Al Jamal havası, biraz eski Günay arası bir şey olmuş. Gittiğimizde 'Gül ki sevgilim gül ki gözlerin solmasın sakın aşk çiçeğim' şarkısını söylüyordu Göçer.
Uzun uzun masalarda gruplanmış seyirciler, eğleniyorlardı. 12 milyonluk İstanbul'da yaşadığımızı var sayarsak, hiç de hakkıyla dolu değildi Günay. Eh! Fiyatları ve ekonomik durumları düşünürsek çok da şaşıracak bir şey yok.
Ferhat'ı 01.15'te sahnede bırakıp bu kez marş marş 'Love'a gittik. Love ne? Efendim 'Love', Harbiye'de ünlü bir gay bar.
Ben de ilk kez teşrif ettim. Sebep? Hande Yener sahneye çıkacak. Gay bar ve Hande Yener. Hımmm...
Önce kulise gittim. Hande bornozu ve kıvırcık saçlarıyla oturuyordu. Çok neşeliydi çünkü albümü yeni bitmiş.
Ayaküstü sohbet ettik, değişmiş gördüm Hande'yi. Daha pozitif, daha enerjik, daha mutluydu sanki. "Kimseyle küs kalmak istemiyorum, herkesle barışmak istiyorum, hatta Erol Köse ile bile barışmak istiyorum" dedi.
Neden? Çünkü kötü enerjilerin, küslüğün, kavganın en çok kendisine zarar verdiğini keşfetmişti. "Ben şarkılarımı söylemek, mutlu olmak ve hayranlarımla müziğimi paylaşmak istiyorum, herkesi anlıyorum, bütün kavgaları anlıyorum ama artık kavga istemiyorum" dedi.
Kimi kandırıyorsun?
Ardından şovu için sahneye çıktı. Ama ne çıkış; yanında iki tane erkek dansçı, üstünde ışıkları yanıp sönen muhteşem bir mayo, enerjisi tavanda "Acele Etme', 'Yalanın Batsın', 'Kırmızı' gibi en sevilen şarkılarıyla kulübü yıktı geçti Hande.
Ben de an be an geceyi Twitter'da anlattım, fotoğraflar çekip yolladım.
Sonra? Sabaha karşı bir baktım gecce. com'daki cin bir arkadaşımız benim Twitter'a koyduğum fotoğrafların üzerine 'gecce.com' logosu koyup, 'gecce. com özel haberidir' diye girmiş.
Kimi kandırıyorsun be dostum. O fotoğraflar benim cep telefonumda, benim Twitter'ımda.
27 bin takipçimin gözü önünde kimi kandırıyorsun? Bence kendini.
O zaman bir 'ne zaman adam oluruz' vakti geldi. Tabii ki başkalarının işinin altına bizimmiş gibi imzamızı atıp da adam olacağımızı sanmadığımız zaman.
Benim bildiğim Kenan Erçetingöz bu arkadaşın kulağını fena çeker mi? E çeker valla.