Geliyoruz okurların büyük ilgisine mazhar olan ikinci habere...
22 Nisan tarihli gazetenin 8. sayfasında yayımlandı. Başlığı: Kanada Ayda 35 Bin Dolara Türk Kaynakçı Arıyor.
Merve Macit imzalı haber "Nitelikli işgücü bulmakta zorlanan Amerika ve Kanadalı işverenin gözü Türk çalışanda. Bu durum özellikle Türk kaynakçılar için 'Amerikan rüyası' fırsatı yaratıyor" cümlesiyle başlıyor. Devamında Amerika'nın 351 bin kaynakçı aradığı yazıyor.
Pek çok insanın hayatına dokunan bir haber. Kendilerini Amerikan rüyasının hülyasına kaptıran kaynakçı okurlarımızdan onlarca mesaj ve telefon geldi. Bazıları sertifikalarını ibraz etti. Hepsi "Kim arıyor, nasıl başvurabiliriz" diye sordu. İlgili ülkelerin büyükelçiliklerini arayıp "Bilgimiz ve ilgimiz yok" yanıtını alanlar bile olmuş.
Araştırınca gördük ki haberin başlığı ve içeriği gerçeği 'tam olarak' yansıtmıyor. Bilgiler, Dan Murtaugh ve Jack Kaskey'in Bloomberg'de yayımlanan makalesinden alınmış ama doğru biçimde aktarılmamış. Düzeltmek gerekirse:
- ABD, Kanada ve Avustralya'da enerji projelerinin sayısında bir artış var ve nitelikli işgücünün bulunmaması bu projelerin yavaşlamasına neden oluyor.
- Enerji sektöründe çalışacak farklı meslek gruplarından işçilere ihtiyaç olduğu doğru ama haberde verilen 351 bin, 260 bin gibi sayılar acil ihtiyacı değil, gelecek yıllara dair bir projeksiyon ve tahmini anlatıyor. Üstelik Sabah'taki haberin aksine sadece kaynakçıları değil diğer meslek gruplarını da içeriyor.
- Haberin orijinalinde bu işgücünün sağlanması için 'diğer ülkeler'den yararlanılabileceğinden söz edilmiş ama özellikle Türk işçilerin arandığı ibaresi yok. Bu muhabirimizin bir çıkarımı. Yanlış değil ama eksik. Haliyle başlığı da yanıltıcı hale getiriyor.
- Avustralya'da gemi kaynakçılarının geliri ayda 35 bin dolara kadar çıkabiliyor ama Kanada ve ABD'de saatlik çalışma ücreti 35 ile 60 dolar arasında değişiyor. Yani başlıktaki ücret sadece Avustralya ve özel bir kaynakçılık türü için geçerli.
Her ne kadar içerikte 'dünyanın dört bir yanından iş gücü çekebilmek' şeklinde bir gönderme varsa da bu haliyle haber doğru olmamıştır.
Şurası önemli: Gazeteci, bilerek ya da bilmeyerek umut tacirliği yapmamalıdır. Bu haberi gören kaynakçı okurlarımız önce umutlanmış; ardından da hayal kırıklığına uğramıştır. Duygularını tamir edemeyeceksek de haberdeki maddi hataları tashih etmemiz gerekir.