Türkiye'nin en büyük kara deliği, 23 milyar YTL'yi bulan sosyal güvenlik açığı.
Açık, Gayrisafi Milli Hasıla'nın yüzde 5'i. Üstelik SSK hastanelerinin Sağlık Bakanlığı'na devriyle birlikte 4.5 milyar YTL'lik bir ek yük oluştu. IMF, sosyal güvenlik reformu konusunda diretti. Türkiye, reform yapacağına söz verdi. Sonunda Sosyal Güvenlik Reformu, çarşamba günü Meclis'ten geçti.

Vatandaş ağlıyor
Ancak işin en önemli boyutu elbette vatandaştı. Bu işe vatandaş ne diyecekti? Reformun ilk günü, taksiye bindim, taksiciye "reformu" sormam lazım. O da, ne? Taksici, ağlıyor.
Anlatmaya başladı; 5 yaşındaki oğlu 2.5 yıldır lösemi hastasıymış. Kızından alınacak kemik iliği ile oğluna kemik iliği nakli yapılacakmış. Ama bir hafta önce oğlu, çok fenalaşmış. Kullandığı ilacı SSK ödemediği için borç para bulmaya çalışıyormuş. Eğer ilacı alamazsa oğlunu kaybedecek, ondan ağlıyormuş.
Ben, taksiciye, "Üzülmeyin, Sosyal Güvenlik Reformu Meclisten geçti. Durumunuz değişecek" diyemedim.
Çünkü taksicinin hayatı ile ilgili sosyal güvenlik sisteminde değişen bir şey olmadığını biliyorum...
Değişen tek şey; sosyal güvenlik sisteminin finansmanını sağlamak için emekli aylıklarında, sağlık harcamalarında ve prim ödemelerinde rakam kısıtlamasına gidilmesi. İnsan hayatı popülizm yapılmayacak kadar hassas.
Ama bizim takıldığımız bir nokta var. O da, aktüerya hesapları Meclis'te niye sorulmadı?
Diyeceksiniz ki, bu aktüerya hesapları niye önemli? Çok basit. Reformun en hassas ayağı. Aktüerya hesapları sosyal güvenlik kuruluşlarının açıklarını kapatıp kapatmayacağını gösterir .
Önemsiz mi?