Önce tanımı verelim; asgari ücret, bir insanın en temel ihtiyaçları olan, beslenme, barınma, giyim, ısınma, ulaşım gibi ihtiyaçlarını karşılamasına yetecek şekilde düzenlenen, bir çalışana verilebilecek en düşük ücret anlamına gelir.
Devletin, belli temsilcilerin katılımıyla her sene güncellediği asgari ücret tutarı ülkede hangi iş kolunda ve hangi yasaya tabi olursa olsun, bir işçiye verilebilecek en düşük miktardır. Bir işçiye devlet tarafından belirlenen asgari ücretin altında ücret ödenemez.
Dün 2020 Türk Lirası (net) açıklanan asgari ücrette; %26'lık farkla, son 12 yıldaki azami artış sağlandı. Üstelik asgari ücreti belirleyen tarafların oybirliği ile... Bunun anlamı, asgari ücrette, işvereni de mağdur etmeyecek hassasiyetle azami artıştır.
Asgari ücret, sadece bordro tekniği veya sendikaları ilgilendiren teknik konu değildir. Toplumda karşılığı olan, sosyal yansımaları güçlü bir unsurdur. Hatırlıyorum, asgari ücret tartışmaları yaşanırken bazı kesimler, "özel sektörü batırır bu artış" eleştirisi yapıyordu.
İşletmeler, bu artış yüzünden batmadığı gibi ekonomideki dinamizm yanı sıra çalışma barışına katkı da sağlanmış oldu. Dün açıklanan rakam ile bir başka şeyi de gündeme getirmiş olduk; enflasyonla mücadelede faturanın çalışana kesilmediği, toplumun her kesiminin külfete ortak edildiğidir.
İş dünyasının asgari ücretteki bu azami artışı "tatmin edici" bulması, endüstri ilişkileri ve sosyal siyaset açısından mühimdir. Zira ekonomideki dengelenme sürecinde sadece çalışanın değil işverenin de aynı teknede olduğu gerçeğini bütün kesimlerin fark ettiğini anlatır.
Asgari ücret ile birlikte enerji indirimleri ve istihdam desteklerinin eşanlı açıklanıyor olması, ekonomideki koordinasyonun geldiği nokta açısından da son derece değerlidir.