Dün "yerli malı yurdun malı, herkes onu kullanmalı" tekerlemesindeydik.
Ama yurdun malı azdı, herkese yetmiyordu. Bu yüzdendir ki okullardaki yerli malı haftasını incir, üzüm, fındık, meyve ile kutlardık.
Zaten istesek dahi ithal avokado, kivi yoktu.
Bugün şükür ki "yerli malı yurdun malı" var ve küresel arenada boy ölçüşecek kalitede örneklerimizle övünebiliyoruz.
Fakat sorun şu ki ister mega ister normal olsun yerli projelerde hâlâ yabancıların markalarına itibar ediyor, gereksiz yere cari açık oluşturuyoruz.
Fakat bu terk edilesi tutum, iyi örneklerin artmasıyla değişmeye başladı şükür... Misal İstanbul Sanayi Odası, üyeleriyle 3'üncü havalimanına gidiyor;
"burada biz yerliler ne yapabiliriz?" alanlarını araştırıyordu.
Benzer girişim, sağlık sektöründe yerli üretime dikkat çekmek için yapılmıştı.
Dün daha taze bir örnek, arkadaşımız Metin Can'dan geldi. Dünyanın 7'nci tramvay üreticisi Durmazlar'ın AB üyesi Polonya'ya ihracatını bildiriyordu Olsztyn kentinden...
Durmazlar, Bursa'da tramvay üreten, yerli&milli gurur kaynağımız bir şirket... Başarısı, vagonu 3.1 milyon euro olan tramvayları, yerli ve milli kaynakları kullanıp ileri teknolojiyle 1.6 milyon euroya üretmesiydi.
Bursa Büyükşehir ihalesini kazandı ve rüştünü ispat etti. Sandık ki tramvay peşindeki diğer belediyelerimiz, yabancılar yerine yerlisi varken bizim "İpekböceği"ni tercih edecek.
Öyle ya... Hem ileri teknoloji, hem yerli-milli hem de %50 daha ucuz... Üstelik cari açığa ilaç gibi çözüm. Gel gör ki haset yüzünden işler pek bu yönde gelişmedi. Oysa yerlisi varken, yabancıdan tramvay alınmaması kuralı getirilebilirdi.
Dünyada korumacılık rüzgârlarının fırtınaya dönüştüğü günümüzde "yerlisi varken" başkasını zengin etmek niye?
Gidip illa ki yerli alın demiyoruz, ama "yabancı marka hayranlığı" üzerinden toplumsal aşağılık kompleksiyle davranıp cari açık yapmanın gereği yok.