Sanıyorsunuz ki özel sektör dinamizmi, kamu benzeri örneklere izin vermez... Aslında durum bunun tam tersidir. Özellikle kuruma yeni iş fikirleri sağlayacak veya satınalma sürecinde daha uygun girdiler temin edecek insanlar, bu "kurum içi bürokratlar" tarafından engellenebiliyor.
Örnekleri analiz ettikçe ortaya çıkan tablo; "güvensizlik" ve "risk üstlenme" gibi kavramlarla şekilleniyor. İnisiyatif almaktan uzak kişilerin, firmalarda kritik pozisyonlara getirilmesi, "ölümcül hata" olarak nitelendirilebilir.
Yaptığı her işlemde, kendini garantiye almak için karşısındakini "bürokrasi" ile bıktıran bu belge- obur yöneticilerin firmaya maliyeti nedir dersiniz? Bu konuda bir çalışma yok fakat başka bir çalışma, size bir fikir sunabilir.
İşgücündeki her birey, 1 saatlik çalışma sonucu milli gelire ancak 6 lira katkı sağlayabiliyor. Aynı rakam, AB ülkelerinde 50 lira, ABD'de ise 80 lira...
Bu istatistiğe konu olan "işgücündeki ortalama bireyi" kendi firmanızda ve milli geliri de "sizin cironuz" olarak düşünün... Ölçü olarak Batılı örneklerden yola çıktığınızda, firmanızın fazlasıyla "değer yaratmayan iş süreçlerine" sahip olduğunu görüyorsunuz.
Bizim KOBİ'ler, krizlerin yardımıyla(!) değer yaratmayan iş süreçlerini bulup ayıklama konusunda hayli başarılı olabiliyorlar. Fakat "iş yapma kültürü" eskinin "kazan/ kaybet" yaklaşımına takılıp kalan "kurum için bürokrasi" yüzünden, yeterince verimli hale gelemiyorlar.
Vatandaşlık numarası ile pek çok bürokratik kademeyi atlama başarısını gösteren bizler; acaba neden hala "iyi hal kâğıdı, ilmühaber, ikametgâh ve noterden tasdikli nüfus cüzdan sureti" ister, dururuz?
Bu soruyu cesurca sorabiliyoruz artık. Fakat kendi işimizi yönetirken kendi ürettiğimiz "gereksiz" bürokrasiyi sorgulamıyoruz bile.
Bizi korumaya yönelik bu "akılsız gayret" ve belge obur yöneticilerin işgüzarlıkları, kendi işimizi batırabiliyor oysa...