Türkiye ile "kriz" sözcüklerini "eşikte" diye pompalamak, iç siyaset malzemesi olabilir. CHP Genel Başkan Yardımcısı'nın "Türkiye krizin eşiğinde" cümlesini, siyasi söylem rezerviyle dinleyebilirsiniz. Ancak dünya kamuoyu, her kafadan çıkan sesi dinlemeye ve "neyi duymaya hazır" ise onu tekrarlamaya son derece yatkın.
Bakan Zafer Çağlayan ile Washington'dayız. Birazdan ABD Ticaret Temsilcisi Michael Froman ve ABD Ticaret Bakanı Penny Pritzker randevusu ardından açılamaları dinleyeceğiz. Masamda bütün Amerikan gazeteleri var ve Türkiye için sıcak konu "Suriye gerginliği" dışında haber yok gibi. Son haftalarda çıkanlar da yine ülke performansımıza vurgu yapıyor.
Olanlar da Türkiye'den yazdırılanlar ve her geçen gün içeriden sipariş edilen "ekonomiyi karalama" yorumları, giderek silikleşiyor. Sebep, finansal disiplin, bütçe fazlası, işsizlikteki gerileme ve bütün küreyi sallayan Fed belirsizliğine karşı gösterdiğimiz sağlıklı refleks.
2008 Eylül'ünden bu yana 60 ay geçti. Küresel kriz sürecinde G-20 ülkelerinde, fazladan 25 milyon insan işsiz kaldı. 2009'da Başbakan'ın "teğet geçecek" telkinlerine rağmen paniğe kapılıp işçisini eve postalayanlarımız oldu ancak son 5 yılda 6.5 milyon istihdam yarattık ve işsizlik oranını %8.8'e çektik.Bu yeter mi? Tabii ki yetmez. Hedef belli: %5'in de altına indirmek. Yalnızca nüfus artışından ötürü her yıl 650 bin yeni iş yaratmak zorunda olan Türkiye'de, evlatlarının istihdam sorunu yokmuş gibi ekonomiyi karalamak ve "krizin eşiğinde" söylemlerini pompalamak nasıl bir ruh halidir?
Gerek Türkiye-ABD serbest ticaret görüşmeleri, gerek yurtdışı sendikasyonları, ihracat, kredi notu gibi yığınca alanda, Türkiye'nin kendi elini zayıflatıyor olması affedilemez. Hele ki bizden bir şeyleri almaya meraklıların sayısı bu kadar artmış iken...