Başlığa bakıp muhasebeye dair bir yazı sanmayın. Bu, yeni Ticaret Kanunu'na (TTK) itiraz edenlerin "yumuşak karnı". TTK'nın mimarı Ünal Tekinalp "istemezükçüler" dediğim itirazcıların en büyük derdinin, bu alan olduğunu söylüyor.
Küresel oyuncu olmak yeni iş kültürüne geçmenin şartı, şeffaflık, hesap verebilirliktir. Bu sayede yerli-yabancı ortağını dolandıramayacak, şirket kasasını cebin gibi kullanamayacaksın.
Şirket faturasız mal satar, para gelir, ortaklardan biri şirkete borç verir görünür.
Şirket dışarıdan faturasız mal alır, kasadan para çıkar, ortaklardan borç almış gibi ortak borçlandırılır.
Ortak araba alacaktır, elini atar kasadan altına araba çeker. Kasaya erişemeyen ortak ve tedarikçi, diğer alacaklılar bekleyebilir.
Rüşveti ortaklar cari hesabından ödersin. Mali istismar da buradan başlar.
TTK, ortaklar cari hesabına "disiplin" getiriyor. Hal böyle olunca da geleneksel iş yapma tarzında burayı cebi gibi kullanma alışkanlığı, zorunlu olarak bitiyor.
Başlangıçta buna itiraz edenlerin, aslında yararlarını gördükten sonra "daha güçlü mali yapısı olan" şirkete sahip olacakları kesin.
Ünal Tekinalp, ortaklar cari hesabı ve gayri faal şirketlere dair düzenlemelerin TTK'nın taşıyıcı kolonları olduğuna dikkat çekiyor: Büyük ortağın şirketten borç olarak çektiği paralar yazılır.
Şirket kasasından çıkıp rüşvet dahil, gayri meşru amaçlara tahsis edilen paralar ortak borcuymuş gibi eklenir.
Bu hesap süresizdir, yani alınan paralar geri ödenmez. Ortaklar cari hesabı denilen mutluluk ilacı vergi uygulamamızın ürünüdür.
Bana göre TTK'ya karşı çıkanların artık çok sağlam gerekçeleri olmalı ve devlet yönetimi dahil, kamuoyunu ikna etmeleri şart.