16 Nisan Referandumu'nu izlemek için Türkiye'ye gelen şu meşhur AGİT Heyeti, ısrarla benimle de görüşmek istemişti. 8 Nisan gününe randevu vermiştim. Biri medya analisti diğeri politik analist, iki farklı ülkeden iki isim geldi. Peki ne oldu?
Derslerine çalışmamış, kopuk kopuk bilgi sahibi iki kişiyle karşılaştım.
Eş dost referansı ile kendilerine dönemsel iş bulmuş izlenimi veren iki kişiydi karşımdakiler.
Soru sormak yerine sorgulamaya gelmiş halleri vardı ki bu noktada benden de gerekli cevabı aldılar!
Bilgi edinmekten ziyade, peşin hükümlerini tescilleme arayışındaydılar.
Türkiye'ye gelmeden önce zaten taslak raporlarını yazmış oldukları her hallerinden belliydi.
Temas ettikleri çevrelerin, Türkiye karşıtlığı ile bilinen AB diplomatları ve marjinal muhalif gruplar olduğu çok açıktı.
Buna rağmen,
"İstediğiniz soruyu sorabilirsiniz" dedim, "Ik mık" ettiler. Ve benim değerlendirmelerim içinde tek bir noktayı hararetle not aldılar. Dedim ki "Biz, bu anayasa paketinde tarafız. (Ki onlar, 'tarafsızlık' vurgusu bekliyordu!) Milletin yaptığı anayasayı, milletin doğrudan hükümetini kurduğu bu sistemi destekliyoruz. Kuşkusuz daha kapsamlı bir anayasa reformuna da ihtiyaç var.
Ama bu ilk adımı çok önemsiyoruz."
Netice...
Türkiye'ye "gözlemci" olarak gelecek isimlerin, "yetkin, ön yargısız, alanında uzman olmasında, çok geniş çevre ile temas kurabilecek çalışkanlıkta, Türkiye'deki seçim hukukuna hakim, uluslararası birikim sahibi kişilerden seçilmesinde" fayda var.
Raporun eleştirel yönleri mesele değil.
Mesele, görev sınırlarını aşarak yerindelik denetimine kadar varan, iç siyasete müdahale içeren küstahlığa kayıtsız kalmamak!