2018'e damgasını vuran en kritik küresel meselelerin başında, hiç kuşkusuz, 'ticaret savaşları' geliyor. Washington merkezli düşünce kuruluşlarının raporları, başta ABD, 'yükselen' Asya-Pasifik ve Çin'in 'kapitalizmin baronları'nı hayli zorlayacağına işaret ediyordu. Bununla birlikte, bu raporların öne çıktığı dönemin başkanı olarak, Obama, Çin'le doğrudan bir 'ticaret savaşı'na girmek yerine, Çin'in Asya- Pasifik'teki etkisini dengeleyebileceği bir 'Trans- Pasifik İşbirliği Anlaşması' ile ağırlık koymayı tercih etti. Başkan Trump ise, bu tür 'demir ele geçirilmiş kadife eldiven' türü metotları elinin tersiyle iterek, ABD'nin Çin'e karşı mücadelesini 'açık savaş' metotları ile yürütmeyi tercih etti.
Bununla birlikte, Trump Çin'e karşı büyük bir mücadeleyi başlatmış olsa da, son 20 yılda, 'Atlantik İttifakı'nın, yani hem ABD ve hem AB'nin, hammadde, işgücü ve enerji maliyetlerinde 'rekabetçi üretim' becerisini kaybedip, üretimi Asya- Pasifik'e kaydırmalarının sonucudur, bugün yaşananlar. Gelinen noktada, dünya ekonomisinde ağırlıklarını kaybedecekleri bir 'gelecek' hızla yaklaşırken, kapitalist sistemin 'baronları' artık ciddi manada zorlanmaktalar. Çünkü küresel rekabette güçlü olmak, artık her ülke için bir 'ekosistem' işi. Bu noktada, Çin, bilhassa son 20 yıl içinde, dünyanın en önemli üretici ve ihracatçı ülkesi olmak adına, ekosistemi oluşturmayı başardı.
Bu nedenle, bugün ABD'nin var gücüyle sürdürdüğü 'Ticaret Savaşı', Çin sahip olduğu 'üretim, girişim, inovasyon ekosistemi' ile yeni çözümler üretmeyi sürdürdüğü müddetçe, başarısız olmaya mahkum. Türkiye'nin de içinde yer aldığı önde gelen gelişmekte olan ülkelerin ihracatçıları, üreticileri, 'ticaret savaşı'nı kendilerini daha da 'mükemmel'leştirebilecekleri, daha da 'rekabetçi' olabilecekleri bir 'meydan okuma', bir 'fırsat' olarak görüyorlar. Kapitalizmin 'baronları'na geçmiş olsun.