Soğuk, dondurucu bir kış sonrası, kirpilerin pek çoğu hayatını kaybetmiş. Çünkü onlar, diğer hayvanlar gibi birbirlerine sokulup, ısınamıyormuş. Çözüm aramışlar... Ama ilk gece birbirlerine çok yaklaştıklarından dolayı aralarında yaralananlar çıkmış. Bir sonraki gece biraz uzak durmuşlar; bu sefer de donmalar meydana gelmiş. Ne var ki, her gece kâh uzaklaşa, kâh yakınlaşa, deneye yanıla, soğuk havadan korunacak kadar yakın, birbirlerini incitmeyecek kadar da uzak olan, mesafeyi bulmayı öğrenmişler.
Bizim de uzun dikenlerimiz var. Bunlar hayata karşı filtrelerimiz. Bazen faydalı, bazen de zararlı. Çoğu zaman, kimseleri yaklaştırmıyoruz yanımıza. Ne var ki, paylaşma ancak yakınlaşmakla mümkün.
Birbirini incitmeyecek kadar uzak, hayatın soğuk zamanlarında üşümeyecek kadar da yakın olmayı öğrenenlerden olabilmeniz dileğiyle...
(Arzu Gül'e teşekkürler)