Etiler'de Le Meridien Otel'in Roof'undayız. İstanbul ayaklarımızın altında. Yeni açılmış ama, hizmet mükemmel. Kemal Ilıcak'ı anmak üzere orada toplandık. Hep onun eski dostları, eskimeyen dostları. İşadamları, gazeteciler, sanatçılar... Hatır sayıp gelenler sağ olsun! Gelemeyenlere de sitemimiz yok. Hayat gailesi bazen ön plana geçiyor; her yere yetişemiyorsun.
Çok güzel, çok duygulu bir gece yaşadık. Herkes Kemal Ilıcak'ın fotoğrafları ve anılarıyla dolu kitabı çok beğendi. Bu arada yayına hazırlayan İrem Barutçu ve Doğan Kitap'a teşekkürü de ihmal etmeyeyim.
Ben de, o gece, yıllar sonra ilk defa hislerimi seslendirdim.
"Sevgili dostlar, hoş geldiniz...
Bu hüzünlü günde bizi yalnız bırakmadınız. "Hüzün" kelimesini bilerek kullandım. Hüzünde ayrılık var, hasret var ve zamanla yumuşamış, tahammül edilebilir hale gelmiş bir acı var.
Hüzün ve Hasret...
Cinuçen Tanrıkorur'un hüzzam bestesinde söylediği gibi, "Eremem vaslına, lâkin erebilsem de yine / Doyamam vuslatına, kendimi hasret bilirim." (Kavuşsak bile, bu kavuşmaya doyamam; hasretim sürerüp gider.)
Ölüm bitmeyen bir hasret. Hayat ise, bir hüzzam şarkı. Selahattin İçli'nin kürdilihicazkâr eserinde hatırlattığı gibi, "Bitmez tükenmez bu dert / Ömür diyorlar buna."
Dert, acı hafifliyor... yolculuk devam ediyor. Giden dönmediğine, ölenle ölünmediğine göre, kalanların kıymetini bilerek yola devam edeceksiniz. Biz de öyle yaptık. Eski dostlarla, eskimeyen dostlarla, onlara kattığımız yeni dostlarla yaşamaya devam ettik. Yaşarken Kemal ılıcak'ı unutmadık. Siz de onu hatırlayın istedik. Kemal'in hatırasına, dostlarının anlattıklarıyla bir kitap hazırlattık. Çok erken kaybettiğimiz, ailemizin bu değerli varlığı anılarda yaşasın istedik. Kemal ile vedalaşmamızın, daha doğrusu vedalaşmaya bile zaman kalmadan, ayrılmamızın üzerinden neredeyse 20 yıl geçti. İnsan böyle bir vurgun yiyince, keşkeler üşüşüyor zihnine. Keşke bir kere daha sarılsaydım. Keşke sevgimi daha sık tekrarlasaydım. Keşke daha fazla baş başa vakit geçirseydik.
Şair Can Yücel, hayatımızda keşkeler olmasın diye tavsiyelerde bulunuyor:
Bir yolun varsa gidilecek, sona bırakma.
Bir sözün varsa dilden yüreğe, hiç susma.
Görmen gerekiyorsa birini git yanına.
Okşaman gereken bir yürek varsa esirgeme elini.
Hayat çok zalim!
An gelir; elini, gözünü, yolunu, yüreğini alır senden.
O zaman işte sen de dokunamaz, göremez, gidemez, söyleyemez olursun."