CHP'nin Parti Meclisi'nde karma bir yapı oluştu. Kemal Kılıçdaroğlu da, parti içi dengeleri muhafaza etme adına, belki de esas düşüncelerini saklamak zorunda kaldı. Evet, yeni bir genel başkan seçildi ama bakalım günler hangi hadiselere gebe.
Bu vesileyle, 1960'ların sonunda ortaya çıkan Adalet Partisi (AP) bünyesindeki Yeminliler Hareketi'ne temas etmek isterim.
AP'nin emektarları, Saadettin Bilgiç, Faruk Sükan, Mehmet Turgut, onlarla birlikte hareket eden Talat Asal, Cihat Bilgehan, Yüksel Menderes vs. fazla itaatkâr olmayan bir takım oluşturuyordu. Bir de Demirel'e "bağlılık yemini" edenler vardı. Bir anlamda bu kişiler, lidere biat etmişlerdi. Demirel, bu "yeminli gruba" yaslanarak, eskileri tasfiye etmeye çalıştı. 1966 Kongresi'nde Bilgiççiler ile Yeminliler ayrı ayrı liste çıkarttılar. Karma bir Genel İdare Kurulu seçildi. 1968 Kongresi'nde de iki liste çıktı. Yeminliler haricinde, Genel İdare Kurulu'na sadece, Saadettin Bilgiç, Mehmet Turgut, Faruk Sükan, Cihat Bilgehan, Yüksel Menderes ve Talat Asal girebildi.
1969 seçimleri AP için önemli bir başarıydı. Demirel, 1969 seçimlerindeki muvaffakiyetinden etkilendi. Artık dengeleri korumak yerine, Adalet Partisi'nin mutlak hâkimi olma zamanının geldiğini düşündü. 1969'dan sonra kurduğu kabineye, Bilgiççilerden kimseyi almadı. Gözdağı vermek için, onların grubundan 5 kişiyi ihraç istemiyle Haysiyet Divanı'na sevk etti. Bilgiççilerde, tasfiyenin başladığı, burada direnmezlerse sıranın kendilerine geleceği kanaati doğdu. Bu yüzden Genel İdare Kurulu'nda sert tartışmalar cereyan etti.
Sonunda Genel İdare Kurulu, 5 kişinin Haysiyet Divanı'na sevk edilmesi kararını aldı. Bunu, 72 milletvekilinin muhtırası takip etti. Muhtırada, Genel İdare Kurulu ve Genel Başkan suçlanıyordu. Haysiyet Divanı kararlarının durdurulması talep ediliyordu. Sonunda, 72 değil ama 43 Adalet Partili, kendi hükûmetlerinin bütçesine kırmızı oy verdi. Adalet Partisi'nin bölünmesi yolundaki ilk adımlar, bu kırmızı oylarla atıldı. Bütçe reddedilince, Demirel kabinesi istifa etmek zorunda kaldı. Bilgiç ve Mehmet Turgut'un partiden ayrılması, Demokratik Parti'nin Ferruh Bozbeyli başkanlığında ve Celâl Bayar'ın desteğiyle kurulması, bu döneme rastlar.
Evet... Kılıçdaroğlu genel başkan oldu ama karizmatik bir liderin koltuğunu tam anlamıyla doldurması için biraz zaman gerekiyor.
