32 yıl sonra, Taksim, 1 Mayıs kutlamalarına açıldı. 1977'deki kanlı saldırıları takiben, 1979'da Sıkıyönetim Komutanlığı, işçilerin meydanda gösteri yapmasını yasaklamıştı. İşçi örgütlerinin mücadelesi ve birkaç yıllık tereddütten sonra, AK Parti'nin de ikna edilmesiyle, nihayet bir tabu yıkıldı.
1977'nin 1 Mayıs'ındaki katliamın, artık Kontrgerilla'nın eseri olduğu konusunda herkes hemfikir. 1977'de olaylar Taksim Meydanı'nın kana bulanmasıyla sınırlı kalmadı. Hadiseler şiddetlenerek birbirini takip etti ve sonuçta 12 Eylül darbesine kadar gelindi.
29 Mayıs 1977'de, Ecevit'e Çiğli'de başarısız bir suikast yapıldı. Kurşun sıyırarak, arkada bulunan Mehmet İsvan'a saplandı. Özel Kuvvetler Komutanlığı'na ait, ABD yapımı Tengas marka bir silâhla ateş edilmişti. Ateş edenin, karakolda görevli bir polis olduğu ortaya çıktı. Bu silâhın en önemli özelliği "zehirli kurşun" atmasıydı. Aynı gün İstanbul'da bombalar patladı. Yeşilköy Hava Meydanı ile Sirkeci Garı'nı hedef alan sabotajlar sonucu 7 yurttaş hayatını kaybetti.
5 Haziran 1977 seçimlerine doğru yol alıyorduk. Ecevit, Taksim'de bir miting yapacaktı (3 Haziran 1977). Demirel, "Dikkat öldürüleceksiniz" diye onu uyardı. Ama bu uyarıya rağmen, on binler Taksim meydanına aktı ve Ecevit belki hayatının en kalabalık mitingini düzenledi.
Ecevit, ortanın solunu temsil eden bir lider sıfatıyla, kitlelerin artan sevgisini kazanıyor ve iktidara doğru yürüyordu. Bugünkü bilgilerimizle şunu kesinlikle söyleyebiliriz: Kontrgerilla, tıpkı İtalya'daki Gladyo'nun yaptığı gibi solun önünü kesmeye çalışıyordu. 12 Eylül 1980'e kadar terör eylemleri tırmandı; cinayetler birbirini takip etti. Sağcı gençler, solcu gençlere karşı kışkırtıldı. Sol eğilimli bazı öğretim üyeleri ve kamuoyu nezdinde ağırlığı olan isimler, (Ankara Savcı Yardımcısı Doğan Öz, Doç. Server Tanilli -ölmedi ama belden aşağısı felç oldu-, Doç. Bedrettin Cömert, Prof. Bedri Karafakioğlu, Prof. Ümit Doğanay, Prof. Cavit Orhan Tütengil, gazeteci Abdi İpekçi ve DİSK Başkanı Kemal Türkler) hedef alındı. Aynı dönemde, Alevi-Sünni çatışması, Kahramanmaraş olaylarıyla doruğa çıktı ve 111 kişi hayatını kaybetti. Ecevit'in iktidarı, terör ve şiddetin zirve yaptığı bir dönem oldu. Nitekim CHP Genel Başkanı, Kahramanmaraş olaylarından sonra (Aralık 1978), 13 ilde sıkıyönetim ilân etmek zorunda kaldı. Sıkıyönetim derde deva olmadığı gibi, büyük ihtimalle Kontrgerilla'nın elini kolunu daha da rahatlattı.

***
Bugün Türkiye çok farklı bir noktada. Herkes geçmişe dönük özeleştiri yapıyor. O günlerde sınıf kavgasını körükleyen DİSK, bugün "paylaşımdan" söz ediyor. Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra, komünizm tehdidinin kalkmasıyla birlikte, sağ-sol çatışmasını körüklemek zaten gündem dışı. Meşhur Kontrgerilla, bugün Ergenekon ismiyle karşımıza çıktı ve çoğu üyesi mahkemelerde hesap veriyor. Komünizm çöktü fakat bizim Kontrgerilla, 1990'larda PKK terörüne karşı yürütülen gayrinizami faaliyetin başını çekti. Ergenekon, 28 Şubat sonrasında, 1999'dan itibaren vizyon değiştirdi; yeniden yapılandı. Hedeflerinden biri, irtica ve AK Parti'ydi. Bir diğeri de, bölücülük ve PKK'nın parlamentoda siyasi uzantısı olarak değerlendirilen Barış ve Demokrasi Partisi. Kontrgerilla, sonuç alabilmiş ve kitleleri birbirine katmıştı. Ergenekon ise istim üzerindeyken yakalandı.

***
Taksim Meydanı'nda miting yasağı 1979'da Sıkıyönetim Komutanlığı tarafından ilân edildi.
1981'de ise, 12 Eylül'ün Milli Güvenlik Konseyi, 1 Mayıs'ı resmi tatil günü olmaktan çıkarttı.
Yıllar sonra film geriye sarılıyor. Geçtiğimiz yıl, AK Parti hükûmeti, 1 Mayıs'ı resmi tatil olarak ilân etti. Bu yıl da Taksim Meydanı'nı açtı. Biraz gecikerek bile olsa, Türkiye'de güzel gelişmeler cereyan ediyor. Bu son kararı, acaba anayasa referandumunda işçi sınıfının kazanılması ihtiyacına bağlayabilir miyiz? Öyle olsa da, uzlaşma yolunda faydalı bir adım.